XIV. Qvi dari tvtores testamento possvnt 


Мы поможем в написании ваших работ!



ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?

XIV. Qvi dari tvtores testamento possvnt



Dari autem potest tutor non solum pater familias, sed etiam filius familias.

1. Sed et seruus proprius testamento cum libertate recte tutor dari potest. sed bciendum est eum et sine libertate tutorem datum tacite et libertatem directam accepisse uideri et per hoc recte tutorem esse. plane si per errorem quasi liber tutor datus sit, aliud dicendum est. seruus autem alienus pure inutiliter datur testamento tutor, sed ita cum liber erit utiliter datur. proprius autem seruus inutiliter eo modo datur tutor.


КНИГА ПЕРВАЯ 49

2. Опекуны же — это те, которые имеют право власти и надзора,
и получили они свое название от свойств самого дела. Таким обра­
зом, называются они опекунами, как если бы были покровители
защитниками, точно так же как называются эдилами те, которые
наблюдают за зданиями.

3. Поэтому родителям позволено назначать в духовном завеща­
нии опекунов несовершеннолетним детям, которых они имеют в
своей родительской власти: сын и дочь подчиняются этому праву во
всяком случае; но внукам или внучкам могут родители назначать
опекунов в духовном завещании только в том случае, если первые
после смерти их родителей не перейдут под власть своего отца. По­
этому, если сын твой во время твоей смерти находится в твоей влас­
ти, то внуки твои, которых ты имеешь от него, не получают права
иметь опекуна по твоему духовному завещанию, хотя и были в твоей
власти, конечно, потому что после твоей смерти они подпадут под
власть своего отца.

4. Но так как в большинстве других случаев потомки считаются
как бы уже родившимися, то и в этом случае решено, что потомкам
можно давать опекунов по духовному завещанию с неменьшим
основанием, чем уже родившимся, если только они в таком положе­
нии, что находятся во власти родителей, если рождаются при их
жизни и затем делаются ближайшими наследниками.

5. Но если эманципированному сыну отец назначит в духовном
завещании опекуна, то последний должен быть утвержден поста­
новлением опекунской власти во всяком случае, т.е. без всякого
предварительного расследования о благонадежности.

ТИТУЛ XIV. О ЛИЦАХ, КОТОРЫЕ МОГУТ БЫТЬ

НАЗНАЧАЕМЫ ОПЕКУНАМИ ПО ДУХОВНОМУ

ЗАВЕЩАНИЮ

В опекуны может быть назначаем не только отец семейства, но и сын семейства.

1. Однако и собственного раба, получившего свободу, можно в завещании правильно назначить опекуном. Но должно знать, что раб, которого не отпустили на волю, считается получившим полную свободу, будучи назначен в опекуны, и вот почему он правильно состоит опекуном. Другое следует, конечно, сказать, если он назна­чается опекуном по ошибке. Чужого же раба бесполезно назначать в духовном завещании опекуном без условий, но назначение его в опекуны не бесполезно в том случае, если он назначен под условием: когда будет свободен. Если же назначить под таким условием соб­ственного раба, то назначение в опекуны будет бесполезно.


50 ИНСТИТУЦИИ ЮСТИНИАНА

2. Furiosus uel minor uiginti quinque annis tutor testamento
datus tutor erit, cum compos mentis aut maior uiginti quinque annis
fuerit factus.

3. Ad certum tempus et ем certo tempore uel sub condicione
uel ante heredis institutionem posse dari tutorem non dubitatur.

4. Certae autem rei uel causae tutor dari non potest, quia
personae, non causae uel rei datur.

5. Si quis filiabus suis uel filiis tutores dederit, etiam postumae
uel postumo uidetur dedisse, quia fllii uel filiae appellatione et
postumus et postuma continentur. quid si nepotes sint, an appellatione
flliorum et ipsis tutores dati sunt? Dicendum est, ut ipsis quoque dati
uideantur, si modo liberos dixit. ceterum si fllios, non continebuntur:
aliter enim fllii, aliter nepotes appellantur. plane si postumis dederit,
tam fllii postumi quam ceteri liberi continebuntur.

XV. DE LEGITIMA ADGNATORVM TVTELA

Quibus autem testamento tutor datus non sit, his ex lege duodecim tabularum adgnati sunt tutores, qui uocantur legitimi. 1. Sunt autem adgnati per uirilis sexus cognationem coniuncti, quasi a patre cognati, ueluti frater eodem patre natus, fratris filius neposue ex eo, item patruus et patrui filius neposue ex eo. at qui per feminini sexus personas cognatione iunguntur, non sunt adgnati, sed alias naturali iure cognati. itaque amitae tuae filius non est tibi adgnatus, sed cognatus (et inuicem scilicet tu illi eodem iure coniungeris), quia qui nascuntur patris, non matris familiam sequuntur.

2. Quod autem lex ab intestato uocat ad tutelam adgnatos, non hanc habet significationem, si omnino non fecerit testamentum is qui poterat tutores dare, sed si quantum ad tutelam pertinet intestatus decesserit. quod tune quoque accidere intellegitur, cum is qui datus est tutor uiuo testatore decesserit.


52 ИНСТИТУЦИИ ЮСТИНИАНА

3. Sed adgnationis quidem ius omnibus modis capitis deminutione plerumque perimitur: nam adgnatio iuris est nomen. cognationis uero ius non omnibus modis commutatur, quia ciuilis ratio ciuilia quidem iura corrumpere potest, naturalia uero non utique.

XVI. DE CAPITIS MINVTIONE

Est autem capitis deminutio prioris status commutatio. eaque tribus modis accidit: nam aut maxima est capitis deminutio aut minor, quam quidam mediam uocant, aut minima.

1. Maxima est capitis deminutio, cum aliquis simul et ciuitatem et
libertatem amittit. quod accidit in his, qui serui poenae efficiuntur
atrocitate sententiae, uel liberti ut ingrati circa patronos condemnati,
uel qui ad pretium participandum se uenumdan passi sunt.

2. Minor siue media est capitis deminutio, cum ciuitas quidem
amittitur, libertas uero retinetur. quod accidit ei, cui aqua et igni
interdictum fuerit, uel ei, qui in insulam deportatus est.

3. Minima est capitis deminutio, cum et ciuitas et libertas
retinetur, sed status hominis commutatur. quod accidit in his, qui, cum
sui iuris fuerunt, coeperunt alieno iuri subiecti esse, uel contra.

4. Seruus autem manumissus capite non minuitur, quia nullum
caput habuit.

5. Quibus autem dignitas magis quam status permutatur, capite
non minuuntur: et ideo senatu motos capite non minui constat.

6. Quod autem dictum est manere cognationis ius et post
capitis deminutionem, hoc ita est, si minima capitis deminutio
interueniat: manet enim cognatio. nam si maxima capitis deminutio
incurrat, ius quoque cognationis perit, ut puta seruitute alicuius
cognati, et ne quidem, si manumissus fuerit, recipit cognationem.
sed et si in insulam deportatus quis sit, cognatio soluitur.

7. Cum autem ad adgnatos tutela pertineat, non simul ad omnes
pertinet, sed ad eos tantum, qui proximo gradu sunt, uel, si eiusdem
gradus sint, ad omnes.


КНИГА ПЕРВАЯ 53

3. Но право агнатства прекращается во всех отношениях, в большинстве случаев, с изменением правоспособности: агнатство есть институт цивильного права. Право же когнатства не во всех случаях меняется, так как цивильный закон может уничтожать ци­вильные права, а естественные — не может.



Поделиться:


Последнее изменение этой страницы: 2016-06-29; просмотров: 200; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы!

infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 54.81.58.140 (0.007 с.)