XXIX. Qvibvs modis obligatio tollitvr 


Мы поможем в написании ваших работ!



ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?

XXIX. Qvibvs modis obligatio tollitvr



Tollitur autem omnis obligatio solutione eius quod debetur, uel si quis consentiente creditore aliud pro alio soluerit. nec tamen interest, quis soluat, utrum ipse qui debet an alius pro eo: liberatur enim et alio soluente, siue sciente debitore siue ignorante uel inuito solutio flat. item si reus soluerit, etiam ii qui pro eo interuenerunt liberantur. idem ex contrario contingit, si fldeiussor soluerit: non enim solus ipse liberatur, sed etiam reus.

1. Item per acceptilationem tollitur obligatio. est autem
acceptilatio imaginaria solutio. Quod enim ex uerborum obligatione
Titio debetur, id si uelit Titius remittere, poterit sic fieri, ut patiatur
haec uerba debitorem dicere: quod ego trbi promisi habesne acceptum?
Et Titius respondeat habeo: sed et Graece potest acceptum fleri,
dummodo sic fiat, ut Latinis uerbis solet: ёх61? Xa|3u>v Stivdpia тбста
exw Xa(3cov. quo genere ut diximus tantum eae obligationes soluuntur,
quae ex uerbis consistunt, non etiam ceterae: consentaneum enim
uisum est uerbis factam obligationem posse aliis uerbis dissolui: sed id,
quod ex alia causa debetur, potest in stipulationem deduci et per
acceptilationem dissolui. sicut autem quod debetur pro parte recte
soluitur, ita in partem debiti acceptilatio fleri potest.

2. Est prodita stipulatio, quae uulgo Aquiliana appellatur, per
quam stipulationem contingit, ut omnium rerum obligatio in
stipulatum deducatur et ea per acceptilationem tollatur. stipulatio
enim Aquiliana nouat omnes obligationes et a Gallo Aquilio ita
composita est: quidquid te tnihi ex quacumque causa dare facere
oportet oportebit praesens in diemue quarumque rerum mihi tecum
actio quaeque abs te petitio uel aduersus te persecutio est erit quodque
tu meum habes tenes possides possideresue doloue malo fecisti, quo


КНИГА ТРЕТЬЯ



общий раб, согласно вышесказанному, приобретает только тому господину, который приказал стипулировать.

ТИТУЛ XXIX. О СПОСОБАХ ПРЕКРАЩЕНИЯ ОБЯЗАТЕЛЬСТВ

Всякое обязательство прекращается исполнением того, что сле­дует исполнить, или, с согласия кредитора, исполнением одного действия вместо другого. Безразлично, исполняет ли обязательство тот, кто должен, или другой за него. При исполнении обязательства другим, знает ли об этом кредитор или не знает, должник осво­бождается от обязанности. Если должник исполнит обязательство, то и поручители должника также освобождаются. То же самое бы­вает и в том случае, когда исполнение обязательства совершается фидеиюссором; не только он сам освобождается, но и должник.

1. Обязательство прекращается, равным образом, через акцеп-
тиляцию. Акцептиляция есть фиктивное исполнение. Если Тиций
пожелает отказаться от того, что ему следует по вербальному обяза­
тельству, то это может осуществиться, если он позволит должнику
произнести следующие слова: "получил ли ты то, что я тебе обе­
щал?",
а Тиций ответит: "получил". Акцептиляция может быть со­
вершена и по-гречески, лишь бы только она облечена была в форму­
лу, соответствующую латинской, вот так: "Получил ли ты эти дина­
рии? Получил".
Таким образом, как мы сказали, прекращаются толь­
ко те обязательства, которые выражены в вербальной форме, но не
другие. Находили последовательным, чтобы обязательства, заклю­
ченные в словесной форме, могли прекращаться другими словами,
но и то, что следует по другому основанию, может быть переведено в
стипуляцию и прекращено через акцептиляцию. Обязательство мо­
жет быть исполнено по частям, акцептиляция также может быть
совершена относительно части долга.

2. Сохранилась стипуляция, называемая Аквилиановской, по­
средством которой обязательство, направленное на любой объект,
переводится в стипуляцию и прекращается посредством акцептиля-
ции. Аквилиановская стипуляция обновляет все обязательства; Галл
Аквилий дал ей такую форму: "За все, что ты должен в настоящее
время или к сроку по каким бы то ни было причинам дать, сделать;
должен был, должен будешь; за всякую вещь, ради которой у меня
против тебя есть, будет иск, требование, преследование; за все, что
ты имеешь моего, держишь, чем владеешь, владел бы, если бы сделал
нечто умышленное для овладения, Авл Агерий стипупировал сумму,

10 — 4285


290 ИНСТИТУЦИИ ЮСТИНИАНА

minus possideas: quanti quaeque earum rerum res erit, tantam pecuniam dari stipulatus est Aulus Agerius, spopondit Numerius Ncgidius. itcm e diuerso Numerius Negidius interrogauit Aulum Agcrium: quidquid tibi hodicrno dic per Aquilianam stipulationem spopondi, id omne habesne acceptum? Respondit Aulus Agerius: habco acccptumquc tuli.

3. Praeterea nouatione tollitur obligatio. ueluti si id, quod tu Seio
debeas, a Titio dari stipulatus sit. nam interuentu nouae personae noua
nascitur obligatio et prima tollitur translata in posteriorem, adeo ut
interdum, licet posterior stipulatio inutilis sit, tamen phma nouationis
iure tollatur. ueluti si id, quod Titio tu debebas, a pupillo sine tutoris
auctoritate stipulatus fuerit, quo casu res amittitur: nam et prior
debitor liberatur et posterior obligatio nulla est. non idem iuris est, si а
seruo quis stipulatus fuerit: nam tunc prior proinde obligatus manet,
ac si postea a nullo stipulatus fuisset. sed si eadem persona sit, a qua
postea stipuleris, ita demum nouatio flt, si quid in posteriore
stipulatione noui sit, forte si condicio aut dies aut fldeiussor adiciatur
aut detrahatur. quod autem diximus, si condicio adiciatur, nouationem
fleri, sic intellegi oportet, ut ita dicamus factam nouationem, si
condicio extiterit: alioquin si defecerit, durat prior obligatio. Sed cum
hoc quidem inter ueteres constabat tunc fieri nouationem, cum
nouandi animo in secundam obligationem itum fuerat: per hoc autem
dubium erat, quando nouandi animo uideretur hoc fleri et quasdam de
hoc praesumptiones alii in aliis casibus introducebant: ideo nostra
processit constitutio, quae apertissime deflniuit tunc solum fleri
nouationem, quotiens hoc ipsum inter contrahentes expressum fuerit,
quod propter nouationem prioris obligationis conuenerunt, alioquin
manere et pristinam obligationem et secundam ei accedere, ut maneat
ex utraque causa obligatio secundum nostrae constitutionis
defmitiones, quas licet ex ipsius lectione apertius cognoscere.

4. Нос amplius eae obligationes, quae consensu contrahuntur,
contraria uoluntate dissoluuntur. nam si Titius et Seius inter se


КНИГА ТРЕТЬЯ 291

какую вещь стоит; обещал ее Нумерий Негидий". В свою очередь Нумерий Негидий вопрошал Авла Агерия: "Получил ли ты все, что я обещал тебе в настоящий день по Аквилиановской стипуляции?" Авл Агерий отвечал: " получил ".

3. Сверх того, обязательство прекращается посредством но­
вации; сие имеет место, если я, например, стипулирую от Тиция
то, что ты мне должен дать: вследствие вступления нового лица
возникает новое обязательство, и первое, будучи перенесено в
последующее, прекращается. Хотя бы при этом последующая
стипуляция была недействительна, однако первая вследствие
новации теряет силу; если, например, стипулируют от сироты то,
что ты должен Тицию, без участия и согласия опекуна, то в этом
случае стипулятор проигрывает, так как и первый должник осво­
бождается от обязательства, и последующее обязательство не
имеет никакого значения. Другое действует правило, если стипу­
лируют от раба; в этом случае первый должник остается обязан­
ным, как если бы затем никто не стипулировал. Но если это будет
лицо, от которого впоследствии можно стипулировать, то нова­
ция имеет место только в том случае, если в последующей нова­
ции будет нечто новое: прибавляется, например, новое условие,
новый спонсор, новый срок или отменяется условие, выступает
спонсор. Мы сказали, что если прибавляется условие, то совер­
шается новация. Это надо понимать так: новация совершена,
если окажется условие; а если его не достает, то продолжается
прежнее обязательство. Древние юристы полагали, что новация
совершается тогда, когда второе обязательство предпринимается
для замены первого, поэтому возник вопрос: когда обязательство
совершается с намерением обновления? Юристы предлагали для
известных случаев одни презумпции, для других — другие. Посе­
му мы издали конституцию, ясно определяющую, что новация
совершается только тогда, когда ясно выражено самими контр­
агентами, что они вступили в соглашение с целью заменить
прежнее обязательство. В противном случае прежнее обязатель­
ство остается; присоединятся к нему и второе, так что по нашим
определениям остается обязанность по тому и другому основа­
нию. С этими определениями можно познакомиться отдельно.

4. Тем с большим основанием могут прекращаться посредством
отказа консенсуальные обязательства. Если между Тицием и Сеем


ИНСТИТУЦИИ ЮСТИНИАНА

consenserunt, ut fundum Tusculanum emptum Seius haberet centum aureorum, deinde re nondum secuta, id est neque pretio soluto neque fundo tradito, placuerit inter eos, ut discederetur ab emptione et uenditione, inuicem liberantur. idem est et in conductione et locatione et omnibus contractibus, qui ex consensu descendunt, sicut iam dictum est.


КНИГА ТРЕТЬЯ 293

состоялось соглашение о покупке первым у второго Тускуланского поместья за сто золотых, а затем до осуществления сделки, т. е. до платежа денег и передачи поместья, они отказались от совершения купли-продажи, то каждый, в свою очередь, свободен от обязатель­ства. То же самое правило соблюдается при найме и прочих догово­рах.


LIBER QVARTVS

I. DE OBLIGATIONIBVS QVAE EX DELICTO NASCVNTVR

Cum expositum sit superiore libro de obligationibus ex contractu et quasi ex contractu, sequitur ut de obligationibus ex maleficio dispiciamus. sed illae quidem, ut suo loco tradidimus, in quattuor genera diuiduntur: hae uero unius generis sunt, nam omnes ex re nascuntur, id est ex ipso maleflcio, ueluti ex furto aut rapina aut damno aut iniuria.

1. Furtum est contrectatio rei fraudulosa uel ipsius rei uel etiam
usus eius possessionisue, quod lege naturali prohibitum est admittere.

2. Furtum autem uel a furuo id est nigro dictum est, quod clam et
obscure flt et plerumque nocte: uel a fraude: uel a ferendo, id est
auferendo: uel a Graeco sermone, qui фыра^ appellant fures. immo
etiam Graeci dir6 тог) <j>cupeiv фшра? dixerunt.

 

3. Furtorum autem genera duo sunt, manifestum et nec
manifestum. nam conceptum et oblatum species potius actionis sunt
furto cohaerentes quam genera furtorum, sicut inferius apparebit.
manifestus fur est, quem Graeci ётт' айтофеоирсо appellant: пес solum
is qui in ipso furto deprehenditur, sed etiam is qui eo loco
deprehenditur, quo fit, ueluti qui in domo furtum fecit et nondum
egressus ianuam deprehensus fuerit, et qui in oliueto oliuarum aut in
uineto uuarum furtum fecit, quamdiu in eo oliueto aut in uineto fur
deprehensus sit: immo ulterius furtum manifestum extendendum est,
quamdiu eam rem fur tenens uisus uel deprehensus fuerit siue in
publico siue in priuato uel a domino uel ab alio, antequatn eo
perueniret, quo perferre ac deponere rem destinasset. sed si pertulit quo
destinauit, tametsi deprehendatur cum re furtiua, поп est manifestus fur.
пес manifestum furtum quid sit, ex his quae diximus intellegitur: nam quod
manifestum поп est, id scilicet пес manifestum est.

4. Conceptum furtum dicitur, cum apud aliquem testibus
praesentibus furtiua res quaesita et inuenta sit: nam in eum propria
actio constituta est, quamuis fur поп sit, quae appellatur concepti.


КНИГА ЧЕТВЕРТАЯ



Поделиться:


Последнее изменение этой страницы: 2016-06-29; просмотров: 181; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы!

infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 3.138.175.180 (0.01 с.)