Заглавная страница Избранные статьи Случайная статья Познавательные статьи Новые добавления Обратная связь FAQ Написать работу КАТЕГОРИИ: АрхеологияБиология Генетика География Информатика История Логика Маркетинг Математика Менеджмент Механика Педагогика Религия Социология Технологии Физика Философия Финансы Химия Экология ТОП 10 на сайте Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрацииТехника нижней прямой подачи мяча. Франко-прусская война (причины и последствия) Организация работы процедурного кабинета Смысловое и механическое запоминание, их место и роль в усвоении знаний Коммуникативные барьеры и пути их преодоления Обработка изделий медицинского назначения многократного применения Образцы текста публицистического стиля Четыре типа изменения баланса Задачи с ответами для Всероссийской олимпиады по праву Мы поможем в написании ваших работ! ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?
Влияние общества на человека
Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрации Практические работы по географии для 6 класса Организация работы процедурного кабинета Изменения в неживой природе осенью Уборка процедурного кабинета Сольфеджио. Все правила по сольфеджио Балочные системы. Определение реакций опор и моментов защемления |
Алгарытм напісання рэферата навуковай крыніцыСодержание книги
Поиск на нашем сайте
1. Вызначце мэту реферыравання абранай навуковай крыніцы (рэферат-канспект ці рэферат-рэзюмэ). 2. Высветліце функцыі і памеры падрыхтаванага рэферата ў адпаведнасці з мэтай і жанрам навуковай першакрыніцы. 3. Зрабіце бібліяграфічнае апісанне навуковай крыніцы (навуковых крыніц). 4. Перапрацуйце навуковую крыніцу і выберыце інфармацыю для рэферата, выкарыстоўваючы такія віды чытання, як аглядавае, пашуковае і суцэльнае. 5. Вызначце кампазіцыю рэферата.
Заўвага. Рэферат-рэзюмэ: 1) загалоўкавая частка (дакладнае бібліяграфічнае апісанне крыніцы); 2) непасрэдна рэфератыўная частка (асноўная інфармацыя); 3) даведачны апарат (колькасць ілюстрацый, табліц, схем, бібліяграфія і інш.).
6. Запішыце план рэферата як пералік асноўных тэм і праблем першакрыніцы (для асноўнай часткі рэферата). 7. Здзейсніце падзел апрацаванай і выбранай для асноўнай часткі рэферата інфармацыі, усвядоміўшы: - мэту і змест рэферыраванай навуковай крыніцы; - метады даследавання; - канкрэтныя вынікі (тэарэтычныя, эксперыментальныя, апісальныя і новыя правераныя факты, тэндэнцыі і інш.); - высновы і пазіцыю аўтара ў вырашэнні праблемы, прыняцце ім або аправяржэнне гіпотэзы; - сферу прымянення, шляхі практычнага выкарыстання вынікаў працы.
Заўвага. Калі ў навуковай крыніцы адсутнічае якая-небудзь частка (метады, высновы, сфера выкарыстання), то ў тэксце рэферата яны не прыводзяцца для захавання паслядоўнасці выкладу. Для асноўнай часткі рэферата-рэзюмэ падбіраецца асноўная (ключавая) інфармацыя навуковай крыніцы, пры гэтым малаінфарматыўныя часткі апускаюцца, блізкая па змесце інфармацыя аб’ядноўваецца і абагульняецца.
8. Аформіце пісьмовы рэферат: - ажыццявіўшы «згортванне» зместу і моўную кампрэсію інфармацыі, выбранай для рэферата; - скампанаваўшы выбраную інфармацыю і, выкарыстоўваючы розныя лексічныя звароты арганізацыі тэксту і памятаючы мэту рэферыравання, падрыхтуйце пісьмовы рэферат. Заўвага. Ступень абагульнення і «згортвання» інфармацыі ў рэфераце-рэзюмэ з’яўляецца большай у два-тры разы, чым у інфарматыўным рэфераце. Лексічныя звароты з’яўляюцца агульнымі для ўсіх відаў рэферата.
9. Ажыццявіце самакантроль напісанага рэферата на сэнсавым, структурна-лагічным і моўным узроўнях і пераканайцеся ў тым, ці дасягнулі вы пастаўленай мэты рэферыравання. Пры рэферыраванні, як і пры канспектаванні, адбываецца вылучэнне неабходнай інфармацыі, яе перафармуляванне, а таксама аргументаванне. Змест і памер рэферата залежыць ад яго віду: рэферат-канспект — гэта поўны рэферат; рэферат-рэзюмэ — гэта кароткі, абагульнены рэферат; рэферат-агляд — гэта рэферат на аснове некалькіх навуковых крыніц, паміж якімі вызначана асноўнае, базавае. Здзейсніце (калі неабходна) рэдагаванне рэферата.
4.3 Кампазіцыйна-змястоўная Анатацыя— сціслая, кароткая характарыстыка кнігі (артыкула ці зборніка), яе зместу і прызначэння. У анатацыі пералічаюцца галоўныя пытанні, праблемы першакрыніцы, часам даецца характарыстыка яе структуры, кампазіцыі. Як правіла, анатацыя складаецца з простых сказаў. Яна мае дзве абавязковыя часткі: 1) характарыстыка зместу першакрыніцы, мэты аўтара; 2) адрасат анатуемага тэксту. Акрамя названых частак, могуць прысутнічаць і факультатыўныя часткі, у якіх падаюцца звесткі пра ілюстрацыйны матэрыял, які змешчаны ў тэксце. Анатацыя павінна даць уяўленне пра: - характар арыгінала (навуковы артыкул, тэхнічнае апісанне, навукова-папулярная кніга); - будову арыгінала (якія пытанні і ў якой паслядоўнасці разбіраюцца, да якіх вывадаў прыходзіць аўтар); - прызначэнне арыгінала (на каго разлічаны, які аб’ём, якасць выканання, актуальнасць, абгрунтаванне, вывады) [8, с. 17 — 18]. Прывядзём прыклад анатацыі:
Кароткая граматыка беларускай мовы. У 2 ч. Ч. 1. Фаналогія. Марфаналогія. Марфалогія / навук. рэд. А.А.Лукашанец. — Мн.: Беларус. навука, 2007.
Граматыка падрыхтавана з улікам моўнай практыкі і тых тэндэнцый, што праявіліся ў сістэме беларускай мовы ў апошнія два дзесяцігоддзі, а таксама вопыту раней выдадзеных акадэмічных граматык беларускай мовы. Мае нарматыўную накіраванасць, адлюстроўвае стан норм літаратурнай мовы канца ХХ — пачатку ХХІ ст., варыянтнасць словазмянення. Разлічана на спецыялістаў-мовазнаўцаў, выкладчыкаў і студэнтаў ВНУ, настаўнікаў, усіх, хто карыстаецца беларускай мовай. Такім чынам, анатацыя не раскрывае зместу навуковай крыніцы, а толькі інфармуе пра наяўнасць навуковай крыніцы пэўнага зместу і характару. Яна дапамагае чытачу скласці папярэдняе ўяўленне пра незнаёмую для яго навуковую публікацыю і тым самым дапамагае ў пошуку, адборы і сістэматызацыі неабходнай інфармацыі. Анатацыя нагадвае сабой вельмі кароткі з усіх магчымых пераход галоўнага зместу першаснага дакумента, які складзены ў выніку кампрэсіі тэксту арыгінала і ў некалькіх радках дае ўяўленне пра яго тэматыку. Сярэдні аб’ём індыкатыўнай анатацыі — 30—40 слоў (3—4 сказы). Інфарматыўная, або апісальная, анатацыя ўключае ад 3 да 10 сказаў (ад 60 да 100 слоў). Анатацыя, якая сумуе тэматычны змест тэксту, можа быць вельмі кароткай і складацца з аднаго-двух сказаў (бібліятэчная картка). Анатацыя нагадвае сабой кароткую даведку зместу зыходнага тэксту, пішацца з пазіцыі аўтара, які крытычна пераасэнсоўвае матэрыял, абагульняе і сціскае яго як бы «звонку» ад трэцяй асобы. Тэкст анатацыі складаецца пераважна з назыўных сказаў у традыцыйнай стылістыцы. Разам з агульнай характарыстыкай анатацыя можа ўключаць некаторыя дадатковыя звесткі пра крыніцу і яе аўтара. Анатацыя дазваляе меркаваць пра характар працы, яе каштоўнасць. Анатацыя — складанае камплекснае ўменне, пры якім выконваюцца наступныя аперацыі: пошук і вычляненне галоўнай інфармацыі, абагульненне інфармацыі, аргументацыя. Пры анатаванні не патрабуецца такога дакладнага разумення тэксту і вычлянення ўсіх галоўных палажэнняў зместу крыніцы, як пры рэферыраванні, адсутнічае тоеснасць паміж тэкстам арыгінала (у яго істотных палажэннях) і тэкстам анатацыі. Характэрнай асаблівасцю зместу анатацыі з’яўляецца тое, што ў ёй абавязкова ўказваецца, што новага нясе навуковая крыніца, якая анатуецца, у параўнанні з іншымі, блізкімі да яе тэматыкай і мэтавым прызначэннем; чым адрозніваецца гэтае выданне ад папярэдніх. Каб вылучыць з навуковай крыніцы асноўную і новую інфармацыю, а таксама сфармуляваць і правільна аформіць яе ў жанр анатацыі, неабходна мець як дастатковыя веды ў адпаведнай галіне, так і сфарміраваныя уменні ў складанні анатацыі. Лексічныя сродкі для напісання анатацыі [8, с. 19 — 20]: - структура тэксту: артыкул называецца; прысвечаны; у артыкуле (кнізе) разглядаецца…; у кнізе выкладзены…; у артыкуле падаюцца…; аўтар закранае праблемы…; мэта артыкула — паказаць… і інш.; - кампазіцыя: кніга складаецца з …глаў (…частак)…; артыкул падзяляецца на …часткі і інш.; - агульная характарыстыка зместу: у артыкуле разглядаецца пытанне (гаворыцца; даследуецца; паказваецца; робіцца спроба даказаць; адзначаецца важнасць; звяртаецца ўвага; даюцца новыя звесткі; разглядаюцца дыскусійныя пытанні; даказана) і інш.; - спасылка на аўтраскае выказванне: аўтар гаворыць (аналізуе; характарызуе; разглядае; указвае; адзначае; даказвае; параўноўвае; супрацьпастаўляе; падкрэслівае; апісвае); - праблематыка: у кнізе (артыкуле) закранаюцца, разглядаецца, асвятляецца…; аўтар спыняецца на разглядзе…; закранаюцца наступныя праблемы… і інш.; - паказ асобных палажэнняў: аўтар прыводзіць прыклад (цытату; факты; звесткі); - вывад, заключэнне: аўтар прыходзіць да вываду (да заключэння, да думкі, робіць вывад, заключэнне); у выніку…; у заключэнне гаворыцца; - значэнне: зборнік разлічаны…; артыкул адрасаваны (для каго; рэкамендаваны каму)…; адрасуецца студэнтам, аспірантам, разлічаны на шырокае кола чытачоў і інш. Паміж рэфератам і анатацыяй існуюць пэўныя адрозненні: - у рэфераце інфармацыя выкладаецца з пазіцый аўтара арыгінала без ацэнкі рэферэнтам выкладаемага, у анатацыі — фармулёўкамі рэферэнта; - рэферат знаёміць чытача з асноўнымі пытаннямі, праблемамі і інш., дае адказ на пытанне, менавіта якаяінфармацыя змяшчаецца ў тэксце, што новае, істотнае змяшчае першасны дакумент, анатацыя ж толькі павярхоўна дае ўяўленне, аб чым гаворыцца ў арыгінале, яго сціслую характарыстыку (звычайна ў выглядзе пераліку асноўных праблем), аблягчае пошук неабходнай інфармацыі; - рэферат будуецца на аснове ключавых фрагментаў тэксту, анатацыя ж пішацца сваімі словамі [6, с. 58].
|
||||
Последнее изменение этой страницы: 2016-04-07; просмотров: 602; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы! infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 3.139.234.124 (0.008 с.) |