Структура аноректальных пороков развития

 

Оразакиева Т.Т.

Научный руководитель – профессор Турсунов К.Т.

Казахский Национальный Медицинский Университет имени С.Д.Асфендиярова

 

Цель. Изучить частоту и структуру отдельных видов аноректальных пороков развития.

Материалы и методы. Были проанализированы истории болезни 42 новорожденных, из них мальчики - 27 (64,2%), девочки – 15 (35,8%) с аноректальными пороками развития, находившихся на лечении в «ЦДНМП» г. Алматы с 2011 по 2015 год. В основном это были новорожденные доношенные - 24 (57,1%), недоношенные - 18 (42,9%).

Результаты. Из 42 новорожденных антенатально при УЗ-исследовании плода аноректальный порок было выявлено у 3 (7,1%) –в сроке 20-21 неделя, у 3 (7,1%) – в сроке 25-26 недель, у 2 (4,7%) – в сроке 30-31 неделя и у 1 (2,3%) – в сроке 35-36 недель. У остальных 33 (78,5%) антенатально ароректальные пороки не были диагностированы.

Из 42 новорожденных в 16 (38,0%) наблюдениях аноректальные пороки развития (АРПР) встречались в сочетании с другими аномалиями развития. У 8 (19,0%) новорожденных выявлены аномалия развития мочеполовой системы (пиелоэктазии почек, дивертикулы и удвоение мочевого пузыря, дистопия и агенезия почек), в 4 (9,5%) случаях пороки развития сердечно-сосудистой системы (ДМЖП и ДМПП). Хромосомные аномалии развития (синдром Дауна и Эдвардса) уснатовлены у 4 (9,5%) больных. Аномалия развития ЛОР органов - атрезия ушной раковины с атрезией слухового прохода у 1 (2,3%) и в последнем 2 (4,7%) случаев АРПР сочетался с атрезией пищевода.

В основу исследования частоты и структуры было взята классификация А.И.Лёнюшкина (1998). В результате клинико-инструментальных исследовании у наблюдаемых 42 новорожденных были выявлены следующие виды аноректальных пороков: – высокая атрезия ануса и прямой кишки у 17 (40,4%); в 11 (26,1%) случаев низкая атрезия ануса и прямой кишки; в 4 (9,5%) наблюдениях атрезия со свищами на промежность; у 3 (7,1%) больных атрезия со свищами в половую систему; атрезия ануса - 2 (4,7 %); у 2 (4,7%) новорожденных промежностная эктопия анального канала, атрезия со свищами в мочевую систему у 1 (2,3%); – врожденные свищи при нормально сформированном заднем проходе выявлены у 1 (2,3%) и клоакальная форма аномалии установлены в1 (2,3%) наблюдения..

Выводы. В 16 (38,0%) наблюдениях аноректальные пороки развития (АРПР) встречается в сочетании с другими врожденными заболеваниями; аномалиями развития. Антенатальная значимость УЗИ диагностики АРПР по нашим данным составляют 9 (21,5%). Среди АРПР наиболее часта встречаются высокая - 17 (40,4%) и низкая атрезия ануса и прямой кишки в 11 (26,1%) случаев.

 

ПНЕВМОНИЯ КЕЗІНДЕГІ АСТЕНИЯЛЫҚ СИНДРОМ

 

Орал М.Ө., 6 курс, факультет «Жалпы медицина»

С.Ж.Асфендияров атындағы Қазақ Ұлттық медицина университеті

Алматы қаласы, Қазақстан Республикасы

Ғылыми жетекшілер: асс.Ж.Х.Желдыбаева, м.ғ.к., доцент Д.А.Митрохин

Неврология бойынша интернатура және резидентура кафедрасы

 

Өзектілігі: Астениялық жағдай-бұл патологиялық жағдай,біртіндеп дамиды,айлар және жылдарға созылады,дем алғаннан кейін қалпына келмейді және науқас медициналық көмекті қажет етеді. Осылардың барлығы астенияны кәдімгі шаршағыштықтан ажыратады(дем алғаннан сон жоғалатын). Қазіргі таңда астениялық синдроммен шағымданып келетін науқастардың саны көбеюде. Кез келген дәрігер маманның клиникалық тәжірибесінде кездесетін синдромдардың бірі болып табылады. Дәрігерге келген науқастардың 60%-да астениялық синдромның белгілері бар. Астениялық синдром күрделі психикалық және неврологиялық аурулардың бастапқы сатыларының дамуына алып келеді. Астениялық симптомдар біріншілік көзқарасқа қауіпті болып табылмайды,бірақ еңбекке қабілетінің төмендеуіне,күнделікті өміріне кедергі келтіру, өмір сапасының өзгеруіне,физикалық активтілігінің төмендеуіне,интеллектуальді қызметенің нашарлауына және ауыр психикалық немесе соматикалық бұзылыстарға алып келеді. Сондықтан дифференциальді диагностикасын маңызды түрде жүргізу және сәйкесінше ем тағайындау және оның патогенетикалық механизімін қарастыруымыз қажет.

Мақсаты: Пневмониямен ауыратын науқастардағы астениялық синдромның себебін, түрін, сипатын анықтау.

Құралдар мен әдістер: №1 ҚКА пульмонология бөлімшесінде емделіп жатқан 40-80 жас аралығындағы пневмониямен ауыратын 25 науқасқа астениялық синдромның клиникалық көріністерін бағаладым. Зерттеу сауалнама түрінде жүргізілді. Барлық науқастардың (96%) жалпы әлсіздік, шаршағыштық сезімі(92%), бас ауруы(88%), бас айналу(88%), уайымдағаннан қатты терлеу (92%), мазалы ойлардан ұйықтай алмау сезімі (88%),бұлшықет әлсіздігі (92%), ұмытшақтық(92%), өмірлерінің күйзеліспен байланысы(82%),құлақта шуыл(60%), ұйқыдан оянған соң шаршау және дем алмаған сезіммен ояну(88%).

Зерттеулер нәтижесі: Жүргізілген сауалнама бойынша:-астенияның жеңіл түрі-6 науқас,астенияның орташа түрі-8 науқас, астенияның ауыр түрі - 9 науқас. Жалпы жедел формасымен-94%, созылмалы формасымен-63%. Пневмониямен ауырған науқастардың көбісі астенияның функциональді формасымен ауырады.

Қорытынды: Пневмониямен ауыратын науқастардың арасында функциональді астениямен зардап шегетін науқастардың саны жоғарылауда. Сондықтанда пневмониямен ауыратын науқастардың анамнезін толық жинап,астенияның көрінстеріне де көңіл бөлу керек. Астения синдромы барлық адамда дамуы мүмкін, одан үрейленудің қажеті жоқ. Бастысы уақытылы дәрігерге қаралып, тиісті маман дәрігерінің консультациясын алуымыз керек. Астенияны уақытылы емдемесек неврастенияның, депрессивті жағдайдың,истерияның даму мүмкіндігі жоғары. Сондықтан дифференциальді диагностикасы маңызды түрде жүргізулуі және сәйкесінше ем тағайындалуы қажет.

 

АЛМАТЫ ҚАЛАСЫНЫҢ ТҰРАҚТЫ ДАМУ МӘСЕЛЕЛЕРІНДЕ БАСТАУЫШ МЕКТЕП

3-4 СЫНЫП ОҚУШЫЛАРЫНЫҢ ДЕНСАУЛЫҚ ЖАҒДАЙЫНА АСПАЛЫ СӨМКЕЛЕРІНІҢ ӘСЕРІН БАҒАЛАУ

 

Орынбасар А.О., 5 курс, факультет МПІ,

С.Д. Асфендияров атындағы Қазақ Ұлттық медицина университеті, Алматы қ, ҚР

Ғылыми жетекшісі: б.ғ.к., аға оқытушы Молдакарызова А.Ж.

Жалпы гигиена және экология кафедрасы

 

Халықтың денсаулығы – қоғамымыздың заманауи талаптарының басты мәселесі болып табылады. Бүгінгі таңда орын алып отырған экономикалық дағдарыс, әлеуметтік мәселелердің ұшығуы халық денсаулығына кері әсерін тигізді.[1]. Кейінгі қауым, жас ұрпақ - балаларымыздың денсаулығын сақтап, нығайту – қоғам мен мемлекеттің негізгі, кейінге қалдыруға болмайтын міндеттерінің бірі болып табылады. Қазіргі таңда оқушыларға ортопедиялық нормадан жоғары салмақтағы сөмкелерді алып жүруге тура келеді. Мектеп құралдарының ауырлық мәселесі толық зерттелмеген. Бұндай жүктемелердің жас ағзаға кері әсері әртүрлі және кейде денсаулық жағдайына қауіп төндіруіде мүмкін. Бастауыш сынып оқушыларының анатомиялық-физиологиялық ерекшеліктері, бұл жаста дененің барлық органдары мен тканьдарында елеулі өзгерістер болады.[1,2]. Төменгі сыныптағы оқушылардың мәжбүрлі түрде партада ұзақ отыруы, ауыр аспалы сөмкелерді асынуы, сонымен қатар бір иықпен көтергенде көбінесе омыртқалардың қисаюы дамиды. Берілетін салмақ баланың бойына, салмағына, жасына жалпы дене бітіміне сәйкес болуы тиіс. Бастауыш мектептің 3-4 сынып оқушыларына берілетін ауырлық 2-2,5 кг-нан аспауы қажет, яғни құрал жабдық салынған аспалы сөмкесі бала салмағының 10 пайызын ғана құрауы керек.[3]/ Бастауыш сынып жасындағы балаларға бір иыққа арналған сөмкені тағуға болмайды, олар міндетті түрде екі иықты (ортопедиялық сөмке) тағулары тиіс

Зерттеу жұмысының мақсаты: Бастауыш 3-4 сынып оқушыларының денсаулығына аспалы сөмкелердің ауырлығын бағалау апта күндерін және жыл мезгілін есепке ала отырып, зерттеу.

Зерттеу материалдары мен әдістері: Зерттеу барысында Алматы қаласының Бостандық және Жетісу аудандарына қарасты №140 гимназиясымен №2 орта мектептің 3-4 сынып оқушылары зерттеуге алынды. Зерттеуге бір апталық оқу күндері мен жыл мерзімдеріне байланысты құрал-жабдықтар салынған аспалы сөмкелер мен құрал-жабдықсыз аспалы сөмкелердің салмағы және оқушылардың дене салмағы мен жыл мезгілдеріне байланысты киімімен дене салмақтарына бақылау жүргізілді.

Қорыта келгенде зерттеу Алматы қаласы оқу мекемелерінің 3 және 4 сынып оқушылырының арасында жүргізілген. Зерттеу барысында қысқы және көктемгі кезеңде, барлық оқу аптасы аралығында мектеп құралдары салмағын өлшеу жүргізілді. Зерттеу кезінде құралдардың орта салмағы рұқсат етілген ортопедиялық нормадан (10%) жоғары екені анықталды және 14% құрайды. Қыздарда құралдар салмағы орташа есеппен ұлдар құралдарынан жоғары. Қысқы мезгілде ортопедиялық нормадан жоғары 40% оқушылар 4 кг жоғары құралдар, ал көктемде 27% оқушылар 4 кг жоғары құралдар ұстайды. 30 кг дейінгі негізгі топта шамамен оқушылардың 77%-да оқу құралдарының салмағы рұқсат етілген нормадан жоғары, 31-40 кг-дық негізгі топта -37%, 41-50 кг-дық негізгі топта 5%, 50 кг жоғары негізгі топта 8% оқушыларда мектеп құралдарының салмағы нормативтен жоғары екені анықталды.

ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ:

1. Неменко Б.А.Оспанова Г.К.Балалар мен жасөспірімдер гигиенасы (оқулық). –Алматы 2002

2. Кучма Г.И. Гигиена детей и подростков. Учебник / Под ред. М.:ГЭОТАР-Медиа,2010.-с.215

3. ҚР үкіметінің қаулысы 30 желтоқсан 2011 жыл 31684 «Об утверждений санитарных правил «Санитарно-эпидемиологических требований к обьектам воспитание образования детей и подростков»». 2011.

 

 

ПРОБЛЕМЫ ЦЕНООБРАЗОВАНИЯ В ЗДРАВООХРАНЕНИИ

 

Отанулы М., студент 1курса факультета «Общая медицина»

КазНМУ им. Асфендиярова. г.Алматы. Республика Казахстан

Елжанова Р.К. – старший преподаватель

Модуль «Экономика в здравоохранении и фармации»

Актуальность темы исследования определяется необходимостью повышения качества и доступности медицинской помощи, обеспечения развития учреждений здравоохранения на основе совершенствования механизмов ценообразования на медицинские услуги. [1]

Целью темы исследования является изучение теоретических аспектов формирования механизма ценообразования в здравоохранении.

Проблемы формирования ценообразования на медицинскую помощь является в настоящее время ключевыми для улучшения качества системы здравоохранения. Выявляется необходимость повышения качества и доступности медицинской помощи, обеспечения развития учреждений здравоохранения на основе совершенствования механизмов ценообразования на медицинские услуги.[2].

Медицинская помощь населению призвана обеспечить реализацию важнейшего социального приоритета – сохранение и улучшение здоровья граждан. При этом ответственность за качество медицинского обеспечения должно нести не только государство, но и субъекты, работающие на рынке медицинских услуг.[3]

Важнейшими задачами ценообразования на услуги здравоохранения в условиях рыночных отношений являются, во-первых, создание механизма оперативного учета спроса и предложения, складывающихся на рынке медицинских услуг, и, во-вторых, разработка конкретной методики расчета цен. В больших городах, как правило, открываются крупные медицинские центры, в маленьких - небольшие кабинеты. Участники рынка говорят, чем больше город, тем больше медицинских учреждений находится в нем. По числу частных поликлиник лидируют Алматы, Астана и Шымкент.

Система ценообразования в условиях развития рынка медицинских услуг помимо традиционных способов расчета себестоимости и калькулирования затрат должна включать маркетинговые параметры, которые характеризуют фактическую потребность населения и его платежеспособность, финансовые возможности самого учреждения, а также обеспечивать систему цен в соответствии с видами услуг.

Проблема ценообразования в здравоохранении является одной из основных задач государства. На данном этапе важно, чтобы эта проблема никогда не появлялась в скором будущем, ведь именно нашим потомкам придется расплачиваться за наши проступки, в частности, неспособности решения данной проблемы. В современных условиях меняющейся экономики, различных факторов внешней среды и т.д. очень важно обеспечить хорошее здравоохранение, в частности урегулировать ценообразование на него.

СПИСОК ЛИТЕРАТУРЫ:

1. http://www.nauka.kz/page.php?page_id=75&lang=1&article_id=6

2. С.Н. Смирнов, Г.И. Губин Ценообразование в платной медицинской деятельности.- ИГМУ.- 2013. – 24с.

3. http://www.dissercat.com/content/sovershenstvovanie-sistemy-senoobrazovaniya-na-platnye-meditsinskie-uslugi