Сермо lxXXII. Qualiter anima similis Deo manens, per peccatum tamen disimilis facta est in simplicitate, immortalitate et libertate. 1177a

Quid vobis videtur? Possumusne jam regredi ad exponendi ordinem unde digressi sumus; quia patet propinquitas Verbi et animae, pro qua utique демонстрационные отступления ipsa facta est? Possemus, ut mihi videtur, nisi parum quid dubietatis в его, quae dicta sunt, adhuc residencere sentirem. Nil furari volo. Non libenter 1554 praetereo quod vobis utile putem. Et quomodo id audeam, de his praesertim quae vobis accipio? Scio hominem aliquid aliquando inter loquendum ex his quae suggerebat Spiritus, etsi non infideli, минус tamen fidenti 1177B animo retentantem et reservantem sibi, ut haberet quod diceret denuo tractaturus; et ecce vox ad eum, ut quidem ei visum est: «Donec istud tenebis, aliud non accipies». Quid si retinuisset, non providendo suae inopiae, sed fraternis profectibus invidendo? nonne merito et hoc ipsum, quod videbatur habere, auferretur ab eo? Quod quidem longe a servo vestro semper faciat Deus, sicut et semper fecit. Sic mihi jugiter изобилует dignetur fons ille indeficiens sapientiae salutaris, quomodo sine invidia vobis communavi, et refudi quidquid mihi infundere hactenus dignatus est ipse. Si ego vos fraudo, a quo jam non verear ipse fraudari? Ne a Deo quidem.

1177C 2. Est itaque в его quae dicta sunt aliquid, quod, ut vereor ego, offfendiculum dare queat, si noncompanetur. Et, ni fallor, sunt de hic stantibus, quibus scrupulum movit quod dicere volo. Trina illa Verbi similitudo, quam animae assignavimus, imo qua insignitam advertimus, recolitisne quod etiam nonparabiliter inesse illi visa fuerit nobis? Id quidem videatur aliquibus Scripturarum testimoniis obviare, ut verbi gratia, est illud in psalmis: Homo, cum in honore esset, non intellexit; comp machine est jumentis insipientibus, et similis factus est illis (Псалом XLVIII, 13, 21); et item illud: Mutaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis fenum (Псалом CV, 20), sed et quod aperte dictum est in persona Dei: Existimasti inique, quod 1177D ero tui similis (Псалом XLIX, 21): et pleraque alia, quae similitudinem Dei в человеке после peccatum deletam concorditerasseverare videntur. Quid ergo dicemus ad haec? Tria illa in Deo minime esse, et sic alia quaerenda, in quibus similitudinem assignemus? aut esse quidem в Deo, sed non in anima, et ne sic quidem в его similitudinem inveniri? aut esse et in anima, sed posse etiam non inesse, ac per hoc noninseparabilia esse? Абсит! Et in Deo, et in anima sunt, et semper insunt; nec est quod 1178A nos aliquid horum dixisse poeniteat, ita totum subnixum est Indubitata et absolutissima veritate. Sed quod Scriptura loquitur de disimilitudine facta, non quia similitudo ista deleta sit loquitur, sed quia alia superducta. Не плоская анима естественным образом проявляется в формах, вызывает супериндуит перегринам. Illa addita, non ista perdita est: et quae supervenit, obscurare ingenitam potuit, sed non exterminare. Denique: Obscuratum est insipiens cor illorum, ait Apostolus (Рим. I, 21); et propheta: Quomodo obscuratum est aurum, mutatus est color optimus? (Thren. IV, 1.) Obscuratum aurum plangit, sed aurum tamen; mutatum colorem optimum, sed nonfundmentum coloris evulsum. Manet in basico prorsus inconcussa simplicitas, sed minime apparet duplicitate 1178B operta humanae dolositatis, симуляция, лицемерие.

3. Quam incongrue simplicitati duplicitas admiscetur! quam indigne tali foundationo talis structura committitur! Hujusmodi sibi versutiam serpens Induerat, cum se, ut deciperet, consiliarium exposebat, simulabat amicum. Hujusmodi quoque seducti ab eo paradisi incolae index sibi, cum pudendam jam nuditatem tegere conarentur, et umbra frondosi ligni, et frondium succinctoriis, et verbis excusatoriis (Gen. III). Quam late extunc et deinceps omnem posteritatem haereditarium hypocrisis virus influenza! Quem dabis de filiis Adam qui quod est, non dico velit, sed vel Patiatur videri? Sed perseverat nihilominus in omni anima cum 1178C originali duplicitate generalis simplicitas, ut de collatione confusio augeatur: perseverat aeque immortalitas, sed fusca et tetra, irruente tenebrosa corporeae mortis caligine. Nam, etsi non privatur vita, vitae tamen beneficium suo corpori jam non sufficit vindicare. 1555 Quid, quod ne suam quidem spiritualem duntaxat vitam retinet sibi? Anima nempe quae peccaverit, ipsa morietur (Иез. XVIII, 4). Nonne morte ista duplici incursante, illa qualiscunque immortalitas, quam retentat, tenebrosa satis redditur, et misella? Adde quod appetentia terrenorum, quae quidem omnia ad interitum sunt, densat tenebras, ita ut in anima sic vivente nilla parte aliqua nisi pallida facies et imago quaedam 1178D mortis apparere cernatur. Cur non enim quae immortalis est, similia sibi immortalia appetit et aeterna, ut quod est appareat, et quod facta est vivat? Caeterum, contraria sapit et quaerit, et mortalitas sese degeneri cabine concans, immortalitatis candorem quodam mortiferae Consuetudinis piceo colore denigrat. Quidni mortalium appetitus immortalem mortali similem, immortali disimilem faciet? Qui tangit picem, ait Sapiens, inquinabitur ab ea (Eccli. XIII, 1). Fruendo mortalibus 1179A mortalitatem se Indit, et vestem immortalitatis incidente mortis similitudine decoloravit, non exuit.

4. Посещение Evam, quomodo ejus anima immortalis, immortalitatis suae gloriae fucum mortalitatis invexit, mortalia utique effectando. Utquid enim, cum immortalis esset, mortalia non contempsit et transitoria, contenta sibi similibus, immortalibus et aeternis? Vidit, inquit, lignum quod esset pulchrum oculis, et aspectu delectabile, ac suave ad vescendum (Gen. III, 6). Non est tua, o mulier, ista suavitas, ista delectatio, istaque pulchritudo: et si tua pro parte luti, non tua solius, sed communis cunctis animantibus terrae. Tua, quae vere tua est, aliunde, et alia est: nam aeterna est de aeternitate. Quid tu 1179B animae tuae aliam formam, imo deformitatem imprimis alienam? Enimvero quod delectat habere, id etiam perdere timet: et timor color est. Is libertatem dum tingit, tegit, et eam nihilominus sibimet reddit disimilem. Quam dignius sua origine nihil cuperet, ubi nihil metueret, ac per hoc a servili timore isto ingenitam sibi defenderet libertatem, manentem in vigore et decore suo! Эй! non ita est! mutatus est color optimus. Fugitas, et latitas: audis vocem Domini Dei, et abscondis te. Cur hoc, nisi quia quem amabas times, et libertatis speciem forma servilis exclusit?

Sed et voluntaria illa needitas, et contraria lex inflictambris, de qua Proximo Sermone Disrui, eidem incubat libertati, et liberam natura 1179C creaturam per propriam ipsius voluntatem, dum allicit, subjicit servitu servti, Implens faciem ejus. legi peccati, et non volens. Quia ergo naturae ingenuitatem morum probitate defensare neglexit; justo auctoris judicio factum est, non quidem ut libertate propria nudaretur; sed tamen superindueretur, sicut diploide, confusione sua (Псалом CVIII, 29). Et Bene sicut diploide, ubi veste veluti duplicata, manente libertate propter voluntatem, servilis nihilominus convertatio needitatem probat. Hoc de simplicitate, hoc de immortalitate animae advertere est: et nil tibi in ea, si bene consideres, apparebit, quod non sit istiusmodi similitudinis pariter et disimilitudinis diploide 1179D adopertum. Annon diplois, ubi non innata, sed affixa, et quadam quasi acu peccati assuta est simplicitati fraus, immortalitati mors, needitas libertati? Neque enim essentiae simplicitati preescribit duplicitas cordis; non naturae immortalitati mors, aut voluntaria peccati, aut absolutearia corporis; non armitrii libertati needitas voluntariae servitutis. Ita bonis naturae mala adventitia, dum non successdunt, sed Accedunt, turpant utique ea, не истребитель; Контурбантный, не детурбантный. Inde anima disimilis Deo, inde disimilis est et sibi; inde compareta jumentis insipientibus, et similis facta est illis; inde quod законный commutasse gloriam suam in similitudinem vituli comedentis fenum; inde homines, tanquam vulpes, duplicitatis et fraudis foveas habent, 1180A et quia pares vulpibus se fecerunt, partes vulpium erunt; inde juxta Salomonem, une exitus homini, et jumento (Еккл. III, 19). Quidni 1556 similiter exeat, qui similiter vixit? Morebestiali incubuit terrenis, morte bestiali excedet terris. Ауди алиуд. Quid mirum si similem sortimur exitum, qui et similem habemus introitum? Unde enim hominibus, nisi de similitudine bestiali, ille tam intemperans ardor in coitu, tam immoderatus dolor in partu? Ita homo in conceptu et ortu, in vita et morte comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.

6. Quid, quod libera creatura sibi subditum appetitum non regit ut domina, sed sequitur et obsequitur ut ancilla? Nonne et in hoc se assimilat et annumerat 1180B caeteris animantibus, quae natura non in libertatem vocavit, sed condidit in servitutem servire suo ventri, appetitui obedire? Nonne tali merito confunditur perhiberi vel existimari similis Deus? Ideoque ait: Existimasti inique, quod ero tui similis; et infert: Arguam te, et statuam contra faciem tuam (Псалом XLIX, 21). Non est sese videntis animae, Deum existimare similem sibi, animae duntaxat, qualis mea est, peccatricis et iniquae. Ejusmodi namque arguitur: Existimasti inique, ait; et non dicit: Existimasti, anima; vel, existimasti, homo, quod ero tui similis. Sed, si statuatur iniquus ante faciem suam, et contra vultum quemdam morbidum putidumque interioris hominis sui sistatur, ut disimulare aut declinare non queat impuritatem 1180C Sovientiae suae, sed videat vel invitus soriatdes peccatorum insorum, deformior deformior; nequaquam jam poterit existimare Deum for similem sibi, sed quasi diffidens pro tanta disimilitudine quam videbit, puto exclamabit, et dicet: Domine, quis similis tibi? (Псалом XXXIV, 10.) quod quidem dictum pro voluntaria illa et novitia disimilitudine. Nam manet prima similitudo: et ideo illa plus displicet, quod ista manet. О квантовая бонум иста, квантовая малум илла! Ex mutua tamen collatione utraque res in genere suo plus eminet.

Cum ergo anima tantam in se una rerum distantiam cernit, quidni clamet, inter spem et desperationem utique posita: Domine, quis similis tui? Trahitur in desperationem pro tanto malo; sed revocatur 1180D in spem a tanto bono. Inde est ut quo sibi plus displicet in malo quod in se videt, eo se ardentius ad bonum, quod aeque in se conspicit, trahat, cupiatque fieri ad quod facta est, simplex et recta, et timens Deum, ac уменьшает a malo. Quidni corredere possible, ad quod Accedere potuit? Quidni Accedere, A quo Recedere potuit? Quod tamen utrumque dixerim de gratia praesumendum, non de natura, sed ne deindustria quidem. Nempe sapientia vincit malitiam (Sap. VII, 30), nonindustria, vel natura. Nec deest occio praesumendi: ad Verbum est converio ejus. Non est apud Verbum otiosa animae generosa cognatio, de qua triduo jam tractamus, et cognationis testis similitudo perseverans. Dignanter 1181A admittit in societatem Spiritus similem in natura. Et certe de ratione naturae, similis similem quaerit. Vox requirentis: Revertere, Sunamitis; revertere, ut intueamur te (Cant. VI, 12). Intuebitur similem, qui disimilem non videbat; sed et se intuendum praestabit. Scimus quoniam, cum apparuerit, similes ei erimus, quoniam videbimus eum sicuti est (I Joan. III, 2). Puta ergo de затруднительная magis, quam de impssibilitate venire illam percunctationem: Domine, quis similis tibi?

8. Aut, si hoc magis probas, vox est admirantis. Admiranda prorsus et stupenda illa similitudo, quam Dei visio comitatur, imo quae Dei visio est; ego autem dico в благотворительности. Charitas illa visio, illa similitudo est. Quis non stupeat charitatem Dei 1181B spreti et revocantis? Merito iniquus argumentsitur ille, qui supra indctus est, Dei similitudinem usurpans sibi, cum diligendo iniquitatem, neque posit se diligere, neque Deum: sic enim habes: Qui diligit iniquitatem, odit animam suam (Псалом X, 6). Facta igitur de medio iniquitate, quae eam quae ex parte est disimilitudinem facit, erit unio spiritus, erit mutua visio, mutuaque dilectio. Siquidem veniente quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est; eritque ad alterutrum casta et consummata 1557 dilectio, agnitio plena, visio manifesta, conunctio firma, societas Individual, similitudo perfecta. Tuncognoscet anima, sicut cognita est (I Кор. XIII, 10, 12); tunc amabit, sicut amata est; et gaudebit 1181C спонсирует суперспонсам, когносенс ​​ и когнитус, дилиженс и дилектус, Иисус Христос Dominus noster, qui est super omnia Deus benedictus in saecula. Аминь.