Обсуждение 80. Изображение или слово бога - это образ, который подходит для обсуждения и заблуждения гильберта, епископа пуатье.

Некоторые из вас, для того, чтобы я был, и еще меньше спокойствие, что они могут быть, вот, жизнь продолжалась несколько дней, до тех пор, как полное восхищение таинств, чтобы держаться наш ступор и восхищает дух, слово 1166C, которого мы служим, или вообще ничего было, или будет возмущаться очень много нравственная приправленной солью. Это действительно в дополнение к их привычке. Однако было ли разрешено вернуться к этому? Это не для продолжения, а для того, чтобы он все цитировал. Вижу, то, скажите, если вы помните, начали обманутые из этих вещей, по которым месту Писания, что они могут затем обратно отношение. Мой ремонт повреждений днища, которые мы предвидим в целом. Так есть спрос? Неужели в моей постели ночью я искал того, кого моя душа? (Не могу. 3, 1.) Тогда, если я не ошибаюсь. Из этого города, есть только один единственный, и deincps заботиться обо мне, после того, как обсуждение темноты плотной аллегории из них, чтобы поместить их в свет Христа и Церкви над неизвестными прелестями. Затем мы возвращаемся к изучению моральных ценностей. И это не мое, не будет для меня проблемой, чтобы вы могли извлечь выгоду из того человека, которым он был. 1166D И это уместно сделать, если все, что было сказано о Христе, церковном слове и духе, тем не менее, один и тот же правопреемник.

Sed dicit mihi aliquis: Quid tu duo ista conungis? quid enim animae et Verbo? Multum per omnem modum. Primo quidem, quod naturarum tanta cognatio est, ut hoc imago, illa ad imagim sit. Deinde, quod cognationem similitudo testetur. Nempe non ad imagimm tantum, sed ad similitudinem facta est. In de similis sit quaeris? Ауди де воображаю приус. Verbum est veritas, est sapientia, est justitia: et haec imago. Cujus? Justitiae, sapientiae et veritatis. Est enim imago haec justitia de justitia, 1167A sapientia de sapientia, veritas de veritate, quasi de lumine lumen, de Deo Deus. Harum rerum nihil est anima, quoniam non est imago. Est tamen earumdem capax, appetensque et inde fortassis ad imagim. Celsa creatura, в емкости quidem majestatis, в appetentia autem rectitudinis insigne praeferens. Legimus quia Deus hominem rectum fecit (Еккл. VII, 30), quod et magnum Capacitas, ut dictum est, probat. Oportet namque id quod adImagem est, cum think Удобный и не в вакууме, участвующий в именах воображаемых, каждый раз, когда они не используются, ипса соло, в вакууме, номинальные образы. Habes vero de eo qui imago est, quia cum in forma Dei esset, non rapinamambratus est esse se aequalem Deo (Филипп II, 6). Ubi tibi utique ejus 1167B et in forma Dei innuitur rectitudo, et in aequalitate majestas: ut dum rectitudini rectitudo, et magnitudo magnitudini comparatur, согласный sibi altrinsecus responsedere appareat quod ad вообразите, эт воображаем; sicut imago quoque nihilominus in utroque responsedet illi cujus imago est. Nempe ipse est, de quo sanctum David audistis in psalmis canentem, nunc quidem: Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus (Псалтирь CXLVI, 5); nunc vero: Rectus Dominus Deus noster, et non est iniquitas in eo (Псалом XCI, 16). Ab isto recto et magno Deo habet imago ejus, ut et ipsa recta, et magna sit: habet anima, quae adImagem est.

Sed dico: Nihilne ergo ampius habet imago 1167C ab anima quae ad thinkm est, quia et huic magnum rectumque assignamus? Et plurimum. Haec ad mensuram accept, illa ad aequalitatem. Ничего особенного? Adverte et aliud. Huic utrumque aut creatio, aut dignatio contulit; illi generatio. Atque id magnificentius esse non dubium est. Sed ne hoc quidem eminentius esse quis abnuat, quod cum a Deo huic, illi et de Deo utrumque sit, id est de Dei subjecttia. Est enim consubstantialis Deo imago sua, et omne quod eidem 1547 suae imagini impertiri videtur, ambobus est материальный, не случайный. Adhuc unum attde, in quo imago non parum eminet. Magnum et rectum (ista duo natura a sese dispare quis nesciat?) В Imagine unum sunt. Neque hoc solum: unum sunt et cum submit. 1167D Imagini enim non modo id rectum est esse, quod magnum esse, sed etiam id magnum rectumque esse, quod esse. Animae non ita. Et magnitudo ejus, et rectitudo ipsius diversae ab ea, diversae ab invicem sunt. Si enim, ut supra Docui, eo anima magna est, quo capax aeternorum; eo recta, quo appetens supernorum: quae non quaerit nec sapit quae sursum sunt, sed quae super terram, non plan est recta, sed curva, cum tamen pro hujusmodi magna esse non desinat, manens utique etiam sic aeternitatis capax. Neque enim illius aliquando non capax erit, etiamsi nunquam capiens fuerit, ut sit quomodo scriptum est: Verumtamen в воображении pertransit homo (Псалом XXXVIII, 7); ex parte tamen, ut eminentia Verbi appareat de ipsa integritate. Quo enim 1168A a magno rectove Verbum cadat, quod sic ea utique habet, ut sit quae habet? Vel ideo ex parte, ne si toto privaretur, non superesset spes salutis. Nam si desinat magna esse, et capax. Quippe de Capacitate, ut dixi, aestimatur animae magnitudo. Quid vero sperare posset, cujus capax non foret.

4. Itaque per magnitudinem, quam retentat etiam perdita rectitudine, в воображении pertransit homo, uno quasi claudicans pede, et factus filius alienus. De talibus enim reor dictum: Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis (Псалом XVII, 48). Pulchre appellati sunt filii alieni: nam filii, propter retentam magnitudinem; alieni, propter amissam rectitudinem. Nec dixisset, claudicaverunt, sed: Corruerunt, aut 1168B quidpiam simile, si ex toto homines [псевдоним hominis] воображаем, исходящее. Nunc vero secundum magnitudinem quidem в представлении pertransit homo; квантовый веро и прямолинейный, велути клаудиканс, конурбатур и детурбатур аб воображать, сценарий ита диценте: Verumtamen в воображаем пертранзит человек; sed et frustra conturbatur. Frustra omnino: nam sequitur: Thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea (Псалом XXXVIII, 7). Cur ignorat, nisi quia inclinans se ad haec infima et terrena, thesaurizat sibi terram? Prorsus ignorat de his quae terrae committit, cui congregabit ea, tineaene demolienti, an furi effodienti; хости дирипиенти, игни предоранти. Et inde misero homini incurvanti se, et incubanti his quae in terra sunt, flebilis vox illa de psalmo: Miser 1168C factus sum, et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus incommebar (Псалтирь XXXVII, 7). In semetipso siquidem Experitur veritatem illius sententiae Sapientis: Deus rectum hominem fecit, ipse autem se impluit doloribus multis (Еккл. VII, 30). Etcontino vox ludibrii ad eum: Incurvare ut transeamus (Ис. LI, 23).

Sed unde venimus huc? Nempe inde, cum docere vellemus, rectum magnumque (quo gemino bono Definieramus Image), не включенные в anima esse unum, nec cum anima, quemadmodum in Verbo et cum Verbo ea unum esse fideli aeque assertione documentimus. Et de rectitudine quidem ex his quae dicta sunt, liquet quod diversa et ab anima sit, et ab 1168D animae magnitudine: quandoquidem ea etiam non existente, et anima manet, et magna. Verum magnitudinis animaeque diversitas unde docebitur? Non enim inde potest, unde rectitudinis animaeque monstrata est, cum non sicut rectitudine, ita et magnitudine sua privari anima possible. Non est tamen sua magnitudo anima. Nam etsi anima non invenitur absque magnitudine sua, ipsa tamen et extra animam reperitur. Quaeris ubi? В анджелисе. Inde quippe magni sunt angeli, unde animae magnitudo comprobatur, ex captu videlicet aeternitatis. Quod si eo constitit animam dispare a rectitudine sua, quod ea carere possible: quidni aeque liqueat esse diversam et a sua magnitudine, quam sibi propriam vindicare non possible? Cum itaque nec illa in omni, 1169A nec ista in sola sit anima, 1548 patet utramque indifferenter Differentre ab ea. Item, Nulla forma est id cujus est forma. Est autem magnitudo forma animae. Nec enim ideo non forma, quia Inseparabilis est illi. Hoc siquidem suntinenttiales Differentiae omnes, hoc non modo proprie propria, sed et propria quaedam, hoc etiam aliae innumerabiles formae. Non igitur sua magnitudo anima, non magis quam sua nigredo corvus, quam suus candor nix, quam sua risibilitas seurationalitas homo: cum tamen nec corvum sine nigredine, nec sine candore nivem, nec hominem, qui non et risibilis sit etrational. Ita et anima, et animae magnitudo, etsi nonparabiles, diversae tamen ab invicem sunt. Quomodo non diversae, cum haec in subjecto, illa 1169B subjectum et материально сидеть? Sola summa et increata natura, quae est Trinitas Deus, hanc sibi vindicat meram singularemque suae essentiae simplicitatem, ut non aliud et aliud, non alibi quoque et alibi, sed ne modo quidem et modo inveniatur in ea. Nempe in semet manens, quod habet est, et quod est, semper et uno modo est. In ea et multa in unum, et diversa in idem rediguntur, ut nec de numerositate rerum sumat pluralitatem, nec alterationem de varietate sentiat. Loca omnia continet, et quaeque suis ordinat locis nusquam contenta locorum. Tempora sub ea transeunt, non ei. Futura non exspectat, praeterita non recogitat, praesentia non Experitur.

Recedant a nobis, charissimi, recdant novelli, non dialectici, sed haeretici, qui magnitudinem, 1169C qua magnus est Deus, et item, bonitatem, qua bonus, sed et sapientiam, qua sapiens et justitiam, qua justus, postremo divinitatem, qua Deus est, Deum non esse impiissime disputant. Divinitate, inquiunt, Deus est, sed divinitas non est Deus. Forsitan non dignatur Deus esse, quae tanta est ut faciat Deum. Sed si Deus non est, quid est? Aut enim Deus est, aut aliquid quod non est Deus, aut nihil. Equidem non das Deum esse, sed ne nihilum quidem, ut opinor, dabis, quam usque adeo needariam Deo esse fateris, ut non modo absque ea Deus esse nonssible, sed ea sit. Quod si aliquid est quod non est Deus: aut minor erit Deo, aut major, aut par. At quomodo minor, qua Deus est? Restat ut aut majorem Fatearis, 1169D aut parem. Sed si major, ipsa est summum bonum, non Deus; si par, duo sunt summa bona, non unum: quod utrumque catholicus refugit sensus. Jam de magnitudine, bonitate, justitia, sapientiaque, idem per omnia, quod de divinitate, sentimus: unum in Deo sunt, et cum Deo. Nec enim aliunde Bonus quam unde magnus, nec aliunde justus aut sapiens quam unde magnus et Bonus, nec aliunde denique simul haec omnia est quam unde Deus, et hoc quoque nonnisi se ipso.

Sed dicit haereticus: Quid? Deum divinitate 1170A esse negas? Non, sed eamdem divinitatem, qua est, Deum nihilominus Assero, ne Deo excellentius aliquid esse assentiar. Nam et magnitudine dico magnum, sed quae ipse est, ne majus aliquid Deo ponam; et bonitate fateor bonum, sed non alia quam ipse est, ne melius ipso aliquid mihi videar invenisse; et de caeteris in hunc modum. Securus et libens pergo inoffenso, ut aiunt, pede in ejus sententiam qui dicebat: «Deus nonnisi ea magnitudine magnus est quae est quod ipse. Alioquin illa erit major magnitudo quam Deus». Augustinus hic est, validissimus malleus haereticorum. Si quid itaque de Deo proprie dici Possit, rectius congruentiusque dicetur: Deus est magnitudo, bonitas, justitia, sapientia, quam: Deus est magnus, Bonus, justus aut 1170B sapiens.

8. Unde non immerito nuper в concilio quod papa Eugenius Remis Celebravit, tam ipsi quam caeteris episcopis perversa visa est et omnino suspecta expositio illa в libro Gilleberti episcopi Pictavensis quo super verba Boetii de Trinitate, sanissima quidedoc, комментарий «15 дней назад» Pater est veritas, то есть verus; Filius est veritas, то есть verus; Spiritus sanctus est veritas, то есть verus. Et hi tres simul non tres veritates, sed una veritas, id est une verus». О, обскурам извращенное объяснение! Quam verius saniusque per contrarium ita dixisset: Pater est verus, id est veritas; Filius est verus, то есть veritas; Spiritus sanctus est verus, то есть veritas. Et hi tres 1170C une verus, id est una veritas. Quod quidem fecisset, si sanctum dignaretur Fulgentium imitari, qui ait: «Una quippe veritas unius Dei, imo una veritasun Deus non patitur servitium atque culturam creatoris creaturaeque condungi». Bonus corrector, qui veracissime de veritate loqueretur, qui pie catholiceque sentiret de vera et mera divinae simplicitate субстанции, in qua nihil esse possible, quod ipsa non sit, et ipsa Deus. Quanquam manifestus in nonnullis locis aliis a rectitudine fidei liber ille praefati episcopi visus est Dispareare; кворум, verbi causa, adhuc unum pono. Nam dicente auctore, «Cum dicitur, Deus, Deus, Deus, pertinet ad subjecttiam:» noster commentator intulit, «Non 1170D quae est, sed qua est.» Quod absit, ut assentiat catholica Ecclesia, esse videlicetinenttiam, vel aliquam omnino rem qua Deus sit, et quae non sit Deus!

Sed haec minime jam contra ipsum loquimur; quippe qui in eodem conventu sententiae episcoporum humiliter acquiescens, tam haec quam caetera dignapreresione Inventa proprio ore damnavit; sed propter eos qui adhuc librum illum, contra apostolicum utique promulgatum ibidem interdictum, transcribere et lectitare feruntur, contentiosius persistentes 1171A sequi episcopum, in quo ipse non stetit, et erroris quam Correctionis magistrum habere malentes. Non solum autem sed et propter vos, случаем accepta de Differentia imaginis et animae, quae ad imaginis facta est, operae pretium credidi excursum hunc facere: ut si qui forte ex aquis furtivis, quae dulciores videntur (Prov. IX, 17), aliquando aliquid biberint, sumpto antidoto, evomant illud, et purgato mentis dentacho, ad id quod secundum promissionem nostram dicendum de similitudine superest Accedentes, puriora jam in gaudio non de nostris hauriant, sed de fontibus Salvatoris, спонси Ecclesia quodiniae omsturii Deus benedictus in saecula. Аминь.