Typologia polityki- pluralizacja prawicy 


Мы поможем в написании ваших работ!



ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?

Typologia polityki- pluralizacja prawicy



   
i.Suwerenność   Zamknięcie/ protekcja Otwarcie na świat
Autonomiczna- narodowa Prawica etniczna, ksenofobia Prawica neoliberalna (prawicowa „trzecia droga”)
Kooperacyjna- transnarodowa Prawica transnarodowych Warowni Prawica kosmopolityczna
         

 

 

KONTRWŁADZA LEWICY KOSMOPOLITYCZNEJ

- wg autora to właśnie jest ta „właściwa droga”

    1. Zjednoczenie
    2. Sojusze i opozycje
    3. Samokrytyczność

 

 

VI W POSZUKIWANIU UTRACONEJ WYOBRAŹNI

Dwa rodzaje krytyki:

1. negatywna- zajmuje się tym, co narodowe; cel- obalenie fikcji spojrzenia narodowego

2. pozytywna- zajmuje się tym, co kosmopolityczne- cel: uprawomocnienie kosmopolitycznego porządku rzeczy

 

Samokrytyka nowej teorii krytycznej: ukazywanie kosztów odejścia od modelu narodowego i zagrożeń związanych z modelem kosmopolitycznym, zadawanie sobie pytania; „kto ma decydować o kierunku i momencie „transnarodowej reformy”?

 

Inspiracją musi być tutaj „ kosmopolityczna wyobraźnia ” (Mills) - „zmiana rzeczywistości wymaga zmiany spojrzenia”

3) Ref.: Helmut Willke Tragedia państwa. Prologomena do teorii państwa i policentrycznego społeczeństwa w Zarządzanie Publicznego nr1.

Na początku Willke wskazuje na kryzys państwa. Kiedyś państwo stało ponad społeczeństwem, było suwerenne. Jednak rola państwa we współczesnych społeczeństwach ulega przekształceniu.

 

Dystans, który dzielił państwo i społeczeństwo zmieniał się przez lata. np. gdy powstało państwo opiekuńcze rozdział między państwem, a społeczeństwem był mocno zaznaczony. Podstawowe pytanie wiąże się z tym na ile państwo i społeczeństwo są od siebie odrębne?

 

TRAGICZNOŚĆ PAŃSTWA - państwo z jednej strony powinno być na czubku hierarchii społecznej, aby móc kierować społeczeństwem z drugiej strony musi zrzec się możliwości władczego podejmowanie decyzji, aby nie ingerować w autonomię społeczeństwa.

  • Przekształcanie się nowoczesnych, kompleksowych społeczeństw w społeczeństwa policentryczne przez narastanie zjawiska autonomizowania się i dyferencjacji funkcjonalnej systemów społecznych
  • Państwo staje się jednym z wielu elementów zróżnicowanej całości
  • Zmieniająca się rola państwa w wysoce złożonych społeczeństwach -> tragiczne, podwójne uwikłanie państwa, wynikające z przeciwstawnych oczekiwań, z którymi obecnie państwo powinno się zmierzyć,

Ø Z jednej strony państwo musi stać się wierzchołkiem hierarchii społecznej, aby móc kierować i zarządzać społeczeństwem, z drugiej zaś musi jednocześnie zrzec się możliwości władczego podejmowania decyzji, aby nie ingerować w autonomię i samoorganizację społeczeństwa,

Ø Państwo uzewnętrznia cechy właściwe klasycznemu tragicznemu herosowi J - staje się ofiarą własnego sukcesu, gdyż wytwarza i wywołuje skutki, godzące w te czynniki, które ukonstytuowały ewolucyjny wzrost państwa,

 

Geneza powstania państwa:

  1. Państwo powstało w średniowieczu, aby zapewnić ład społeczny i ograniczyć konflikty religijne. Prawomocność władzy opierała się na wierze w Boga (władca tak jak Bóg w niebie sprawował władzę na ziemi). Władza to forma odniesienia się do kogoś
  2. Władza coraz bardziej ulega procesom sekularyzacji- nie można było wytłumaczyć niesprawiedliwości władzy odwołując się do Boga. Legitymizacja władzy opiera się tutaj na wierzę w naturę człowieka i jego wszechmocność. Władza to forma odniesienie się do siebie - autopojetyczność.
  3. Z czasem nadzieja w racjonalność i kompetencje człowieka zawodzi. Społeczeństwo bardzo szybko zaczyna się różnicować (Rewolucja Przemysłowa)
  4. Pojawia się pytanie jaka instytucja po Bogu, naturze i człowieku byłaby wstanie ustrukturyzować taką nieuporządkowaną złożoność??

 

Takiej odpowiedzi udzielił Hegel, który stwierdził, że trzeba zerwać z koncepcją arystotelesowskiego podziału na sferę publiczną (societas civilis) i sferę prywatną (oikos).

Hegel wprowadza pojęcie społeczeństwa obywatelskiego, które pośredniczy między sferą prywatną i państwem. Dużą uwagę poświęca też państwu, które jest dla niego sferą zbiorowego altruizmu

Państwo opiekuńcze wzmocniło rozdźwięk między państwem a społeczeństwem przez poszerzenie sfery prawa i regulacji, nakładanie prawnych regulacji na procesy społeczne;

Tragiczne podwójne uwikłanie państwa:

  • wynika z przeciwnych oczekiwań wobec państwa;
  • z jednej strony wierzchołek hierarchii społecznej, żeby móc kierować i zarządzać społeczeństwem;
  • jednocześnie musi się zrzec władczych oddziaływań, żeby nie ograniczyć autonomii i zdolności do samoorganizacji społeczeństwa.

 

I. Nowy problem społeczny: sekularyzacja i opanowanie sytuacji kryzysowej:

  • Nowe cechy problemu w ewolucji późnośredniowiecznych społeczeństw, przez które państwo wydawało się być dobrym rozwiązaniem (państwo miało zapewnić jedność społeczeństwa):
    • Religijne rozłamy i różnice, które doprowadziły do wojen w XVI i XVII stuleciu

Ø Pokój augsburski: „czyja władza, tego religia”,

Ø Jedność społeczeństwa średniowiecznego polegała na odniesieniu się do kogoś (other- reference) tj. autorytetu Boga, bytu transcendentnego, a nie do siebie (self – reference),

Ø Trzeba było odsunąć religię od polityki, gdyż religijne uzasadnienie nie pomogło rozwiązać problemu niesprawiedliwej władzy,

Ø By pogodzić transcendentne odniesienie i strukturalne odniesienie władzy, jej podstawą uczyniono naturę – prawo naturalne i natura ludzka miały zagwarantować sprawiedliwy porządek i ogarnięcie władzy (idea racjonalnego człowieka),

Ø Po rewolucji francuskiej została zachwiana wiara w ludzką racjonalność,

Ø XVIII w. – następuje zróżnicowanie polityki, gospodarki i rodziny,

§ Hegel wprowadza nowe pojęcie społeczeństwa obywatelskiego – system partykularnych potrzeb i interesów, sfera powszechnego egoizmu, przestrzeń która rodzi się między rodziną, a państwem,

§ Hegel uważa, że wyrazem tożsamości społeczeństwa w warunkach jego wewnętrznej różnorodności jest państwo: „państwo jest sferą zbiorowego altruizmu”,

 

 

II. Niektóre właściwości systemów złożonych: samoodniesienie, samoopisanie i dziwne zapętlenia:

  1. Samoodniesienie

® każde działanie jest odniesieniem do tego systemu

® działanie ma sens tylko w kontekście tego systemu

® tylko przy założeniu samoodniesienia w stosunku do stałych procedur operacyjnych systemów społecznych, obserwator może uniknąć przyjęcia nadmiernie uproszczonego opisu systemu społecznego, tym samym może uzmysłowić sobie wewnętrzną złożoność obserwowanej całości

® obserwowanie w granicach systemu powoduje konieczność stworzenia lub zrekonstruowania granic

® jednostki mają sens tylko wówczas, gdy same się odtwarzają lub reprodukują

® każdy system stanowi problem dla siebie, wyrażający się w ciągłej reprodukcji w czasie i przestrzeni.

 

  1. Samoopisanie

® Aby system mógł poradzić sobie ze swoją złożonością używa „uproszczonego modelu samego siebie, aby kierunkować swe operacje”.

® Samoopisanie konieczne, żeby system mógł się rozpoznać i dzięki temu kontrolować właściwości możliwych operacji. Bez tego system nie potrafiłby rozpoznać, które operację posłużą mu do samoreprodukcji, a które doprowadziłyby do destrukcji.

® Każde samoopisanie musi być oparte na samoobserwacji (pozyskiwanie informacji o własnym funkcjonowaniu).

® Samoobserwacja i samoopisanie prowadzą do wytworzenia uproszczonych modeli.
Złożoność systemu nie może być w pełni odzwierciedlona w jego wnętrzu.

® Samoopisanie zależy od selektywnych uproszczeń, które są do pewnego stopnia przypadkowe, bo nie są utrwalone lecz zależą od opcjonalnie przyjmowanej tożsamości.

® Paradoks konieczności przypadkowości – jeden z aspektów zorganizowanej złożoności.

 

  1. Dziwne zapętlenie.

® Pojawia się wtedy, kiedy to co uznajemy za czysty hierarchiczny porządek zaskakuje nas przez naruszenie hierarchiczności (np. Państwowa Agencja Wywiadowcza badająca swoje własne działania wywiadowcze).

 

III. System polityczny i państwo: od zapętlonych hierarchii po koniec hierarchii:

o Nowoczesne państwo może być zrozumiane, jako samo opisanie systemu politycznego (Luhmann)

o Potrzeba samoopisania wzrasta jak coraz większa kompleksowość- narastanie funkcjonalnej różnorodności

o Samoopisywanie rekonstruuje złożoność społeczeństwa w uproszczonej formie pozostawiając przestrzeń na losowe dostosowanie

o Nadrzędna zasada ewolucyjnego przejścia od feudalnego do nowoczesnego społeczeństwa jest funkcjonalne zróżnicowanie jego podsystemów (był to proces historyczny)

o Funkcjonalne zróżnicowania charakteryzują się współzależnością a nie hierarchicznością(w społeczeństwie) nie ma ustalonej hierarchii, funkcji, podsystemów i racjonalizacji

o Paradoks państwa wg Hegla-państwo wyraża jedność wobec różnorodności, nie może przez to uniknąć jedności i różnorodności i tak w kółko

§ Tragedia państwa totalitarnego- zdefiniowanie państwa, jako totalnej władzy i odcięcie jego dialektycznego związku ze społeczeństwem. Tragedia zanegowania rozróżnienia pomiędzy społeczeństwem a społeczeństwem obywatelskim, jako rozróżnienia między państwem a rodziną

§ Tragedia spirali państwa opiekuńczego- użycie państwa, jako instrumentu rozwiązywania społecznych problemów

o Zrozumienie paradoksu państwa i jego tragicznych implikacji zawiera się w zrozumieniu trzech następujących zagadnień

§ Mieszanie płaszczyzny funkcjonowania społeczeństwa oraz płaszczyzny społecznych podsystemów prowadzi do przeciążenia państwa suma problemów społecznych, a jako instytucja zostało stworzone do zajmowania się problemami systemu politycznego

§ Pytanie, kto jak nie państwo ma wyrażać i organizować jedność społeczeństwa

§ Sposobem na uniknięcie tragedii jest uznanie cząstkowej roli państwa, jako instytucjonalnego rdzenia systemu politycznego i gotowość do uznania konieczności bardziej złożonej konstrukcji, która mogłaby zapewnić jedność państwa

o Ogólny kształt społecznej kompleksowości przypomina „heterarchię”, w której kontrola staje się kategorią relacyjną i warunkową

 

IV. Państwo półsuwerenne:

o Zmiany wewnątrz społeczeństw stanowią wyzwanie dla kontrolowania państwa

o Kontrola na poziomie jednostek, nie-członków, członków dominującej struktury zabezpieczenia

o Dla zachowania suwerenności mniejsze znaczenie ma przekazanie części swoich kompetencji strukturom ponadnarodowym. Ważniejsza jest suwerenność wewnętrzna.

o Uczestnikami życia społecznego w demokratycznym społeczeństwie są grupy a nie jednostki

o Społeczeństwo jest konstelacją struktur władczych, a nie stowarzyszeniem jednostek trzymanych razem poprzez jeden rząd

o Podtaja „prywatne rządy” mające swoje własne cele, interesy, motywacje i zasoby. Państwo nie jest w stanie „penetrować ich złożoności”. Podążają one własnymi ścieżkami ewolucji.

o Kontrola państwa zastąpiona kontrola społeczną

o Państwo zewnętrzny szkielet wczesno nowoczesnych społeczeństw chroniące je przed zewnętrznym zakłóceniom i ograniczającym wewnętrzne konflikty

o Społeczeństwo demokratyczne jest policentryczne

o Socjologowie zastąpili państwo systemem politycznym (rozdzielenie państwa i systemu politycznego)

o Nozick. Geneza państwa, jako idealnego typu procesu formowania się „dominującej struktury zabezpieczeń „. Państwo działa jak mechanizm niewidzialnej ręki. Państwo zajmuje się nie tylko ochrona podstawowych praw. Ale też odpowiada za wiele innych dziedzin np. opieka zdrowotna, gospodarka, oświata. Wytworzyły się społeczne wyspecjalizowane agendy, które łączą się i pośredniczą w zbiorowych przetargach, zbiorowym podejmowaniu decyzji In komunikowaniu się. Państwo, jako jeden z wielu społecznych aktorów

  • Idealnym modelem społeczeństwa demokratycznego miało być państwo działające dośrodkowo. W rzeczywistości takie społeczeństwo nie ma jednego ośrodka władzy, czyli jest policentryczne, polikratyczne.
  • Podstawy obdarzenia państwa specjalnym statusem rozpadły się. Jest ono częścią zróżnicowanej całości – społeczeństwa. Jednym ze społecznych aktorów. Państwo zostało podniesione ze swej minimalnej (liberalnej) do opiekuńczej (menadżerskiej) roli. Przeciążenie państwa.
  • Nadzieja: przyjęcie koncepcji policentrycznego społeczeństwa.

 

 

PODSUMOWANIE:

Założenia Helmuta Willke:



Поделиться:


Последнее изменение этой страницы: 2016-07-11; просмотров: 205; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы!

infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 34.239.148.106 (0.021 с.)