Тэма №2 Палітыка-прававыя поглдяды старажытнага усходу

В1.Агульная характэрыстцка перыяда;

Старажітны усход- гэта агульная характэрыстыка,Я кая ахоплівае дзяржавась: Месапатаміі, сярэденй азіі, Індыіі і Кітая;

Погляды гэтага перыяду маюць наступныя рысы:

1) Яны з’являюцца неадемлімай часткай релігіознага погляда (у нашым крусе пытанні светапгляда могуць артыкуліравацца,а могуць разглядацца ускосна);

2) Наяунасць, да адпаведнага божага закона, праявай якога з’яуляецца дзяржава і права (у межах нашага курса, адной із правлем з’яуляеца фармульравання адпаведнай тэрміналогіі, якая залежыць, ад канкрэтнага кантэксту;

Дзяржава – гэта пэуная мадель публічнай улады, якая адзеляна ад соцыума і выконвае свае внешнія абязавзкі на спаганяемые з соцыума уявы;

Дзяржава – гэта інстытут новай гісторыы, якая прытындуе на усласць над народам і северынытэт адпаведнай тэррыторыі.

3) Гэта наяунасць двух асобных асоб у дзяржаве: Фараон і Візір, Хан і Квебек, якія выконвалі розныя функціі.

4) Прва разглядаеца, як адлюстраванне вышэйшай справядлівасці, належнай іерархіі (фараону нележіць ахоуваць гэта).

5) Фарміраванне права па рынцыпу Пталіона (роунае, за роунае). Прынцп пратіона: дазваляе нармірываць сацыяльнае жыцце і дазваляе прыпініць кроуную помсць, дазваляе паменшіць асабістыя меры права прымянення.

6) Крыніцай права разглядаецца, як пэуны божы закон, права разглядаецца, як адпаведны дагавор паміж богам і людзьмі.

7) Цар, або чыноунікі, павінны падрымліваць лад, абяспечваць належны суд і не здеквацца з беднага насельніцтва.

8) Дзяржава, аб соцыум у гэты перыяд разглядаецаа як уласнасць альбо успаведнасць, праз які адпаведны бог праяуляе сябе у рэальнасці – гжта фамріруе наступную мадель сацыяльнага кіравання, Цар, альбо фараон, які з’вязвае адпаведную тэррыторію, шэта сакральаня фігура; Храм- сакральная функція, чыноунікі і армія, якія забяспечва.сь сацыяльаня кіраванне.

9) Для старажнытнага услоду, Егіпта, месапатаміі і Палісціны, характэрна цельнае уяуленне для чалавека- чалавек жіве адзін раз, чалавек з’являецаа цельнай, непадзельнай духоунай існотай

В2.Палітыка-праввавыя погляды старажытнага Ізралія; Індыы; Кітая;

Старажітны Ізраіль - гэта з адногу боку абшчына, якая апазіцінуе сваім госпадам першаснага Бога.

Крыніцай ветха-запаведнага – з’явуяецца Біблія, вывучэнне ветхага запавета можа быць, у двух аспекта:

1)Іудаісцкі аспект; (гэта рылігія, якая грунтуеца на з’яуленні бога Аураму із Урахаудейскага, бог абязцае аураму, які адзіны захоувае веру у адзінага бога, што ен даць аураму нашчадкау і дасць Аураму зямлю, за тое, што аурам захоувае божыя запаветы.

Ветхі запавет складаеца з наступных кніг:

1) Піцекніжае Маясея;

2) Гістарычныя кнігі;

3) Прарочыя кнігі;

4) Дагматыныя кнігі.

Бог, як усемагуьны, усеведачый, усеблагі дух стравае дабраахвотна, паступова, духоуны і матэрыальны сусвет. Апошнім стварэннем бога, з’яуляецца чалавек, які свтараецца як двусасавны арганізм (плоць з зямлі, душа ад Бога), як вобраз і падабенства Бога. Чалавек ставіца гаспадаром над матэрыяльнм светам, чалавеку даюцца пазытыуныя і апазітыуняы запавіды (кіраваць і апрацоуваць зямлю і не есці з дрэва пазнання дабра і зла)….

Вобраз бога адлюстроуваеца у наявнасці свабоднай волі чалавека, чалавек свабодны, мае абсалютную свабоду у дачыненні да бога;

Падабенства чалавека- спасобнаць чалавека да творчасці

Бог стварае свабоднага чалавека- каб ен выбрау шлях да парадпакавання богу….\

Чалавек парушае божы запавет (выкарыстоувае свабоду не правільно, ставаеца глабальна-метафезычная прырода, і чалавек становіца сметрным. Чалавек становіца удобапреклонненный греху (у нутры чалавека пачанае жыць закон граха) парываюца правельные сувязі с богам спаскоджваеца уся прырода сусвета.

(Дэаліктіная катэгорыя свабодны- гэта свабода і адказнасць. Свапбода вельмі складаная гатэгорыя).

Абсалютная свабода (Шлюб, да Бога).

Ветха-запаветны Іудаізм грунтуецана запаветах Бога і чалавека. Не чалавек шукае Бога, бог шукае чалавека, как выратаваць яго. Бог памятае свае стварэнне і разглядае адносіны чалавека і бога у інтымных тэрмінах.

Ветхі запавет ведае наступные заветы:

1) Завет з адамам, якому бог абяцае паслаць міссію, які выратуе людзей, ад закона граху;

2)  Завет з Ноем;

3) Завте з Аурамам;

4) Завет з Масеем;

5) Бог даруе новы завет і выратаваць людзей ад граху.

Іудаізм асновываеца на завеце з Ноем, а хрысціане з новым заветам.

Ветхі запавет мае наступные палітыка-прававые сюжэты, або палажэнні якія праявляюцца у палітыка-прававаой сферы:

1) антрапалогія (чаавек гэта вобраз і падабенства бога, які мае паскоджаны вобраз і нават таго не жалаючы імкнецца да граху. З аднога боку бог стварае на пэуным этапе арод для сабе з якім ен заключае дагавор,які народ захоувае божыя запаветы і з якогда павінен прійсці міссія па плоці. Бог непасрэдна уплывае на усе жыцце чалавека, каре ад уступленнія ад бога, узнагароджвае за выкананне запаветау.

Іудаізм супрастауляе с аднаго боку як….

Ветха-запаветны закон уводзіць, пыуныя участу у права, нармалізуючыя працыдуру.

Іудзеі не павінны утрымлівацца урабстве больш чвм 6 гадом, на 7 год іудзея трыба адпусціць з зрашыма, зярном, скацінай.

    Бог патрабуе ад Іудзеяу ахароны, для сацыяльна неабароненных людей (сярот, беднякоу і інэплатыян..

Іудаізм разглядае ізраільскую абшчыну, як адзінае цэлае у вачах бога, за грэх аднаго караюсь усіх, за дабрачіннась аднога могуць выратаваць усех.

    Грэх атасімляеца (асацііруестя) са злачынствам, існуюць грахі, якія вапіют к Богу, іх тры:

1) Забойства (наумыснага);

2) Садомскі грэх (сэксуальные);

3) Грэх неусачасовай уплаты зарабатнай платы.

Зямля –уласнасць бога, які праз маясея размяркоувае яе па калінах, забараняя свабодны продаж зямлі (прадаваць можна, толькі на пэуны час, праз гэтага часа зямлю трэба вярнуць).

    Іудаізм, у ваім палітыка-прававым развіцці праходізць натпные этапаы:

1) Тэакратыя (непасредная услда бога над абшчынай): 1) Чыстая тэакратыя (калі чалавек непасрэдна можа размауляць с богам) 2) судзейская (цераз уладу патрыарха (альбо главы судзь), лідера, які пасаджаны на сваю пасаду богам);

2) Эпоха Царства;

3) Эпоха Сенадрыона.

Кал іу свеце застаеца адзі н праведны цасаке Аурам- бог уступае з ім у Завет і стварае для сябе народ, для якога ен з’яуляеа богам.

Іудзейская абшчна з’яуляеца пад непасрэдным суверэнітетам бога, Ен дае гэтай абшчыне закон, які выводзіць абшчыну з падтэрыталіальнай улады дзяржавы.

Даюцца пэуныя законы, якія абмяжоуваюцб уступленіе у абшчыну і даюцца законы, стауленя да іудзеяу.

Да Егіпетскага перыяду, Ізраільская абшчына кіруеца Патрыярхам і з’яуляеца фактычна вялікай сямьей. Гісторыя ізраілся….

Маісеев Закон і яго палітыка прававая сутнасць.

2)Хрысціанскі аспкт;

Вельха зампаветны закон – гэта нонанарматыуная сістема якая рэгулюе усе жыцце індывіда пра з богам;

Выкананне закона – яуляецца для Існавання Ізраіля, не выканане- гэта падстава;

Невренасць чалавека, не цягне нявернасці бога, бог абяцае народу пэуныя благі.

Асновай народа яуляеца два запаветы:

1) Любі бога;

2) Любоу да бліжняга (не рабі бліжняму такго, чаго не жадаешь сабе).

Ветха запавтны закон, утрымлівае ідэю каліктыунай атказнасці.

Хрысціанства разглядае Ветхі завет, детавадітель по хресту!

Хетхі закон зкладаеца з забаронау і прамых прадпісаняу;

Ен забараняе грэх справай і словам.

Улада у ветхім запавеце з’яуляеца неад’едным эліментам соцыума. Цар, выконвае яе не ад сабе, але вельмі часта з’яуляеца неад’емлімым бога.

Асновай улады і асновай чалавечай ухдельнасці яуляеца суд і міласэрднасць, парушенне гэтых прапанаванняу, яуляецца здрадай бога.

Сістэма улады у ізраілі праходзіць пэуную трансфармаці, першапачаткова улада надлежіла патраарху- атцу, які прадстауляу свае калена перад богам.

Ізраільскій нарол, преда выхадам з егіпту ранжіруется на группы:

1) Коэнім – нашчадкі першага святога аэрона, толькі яны могуць служыць у праве.

2) Левіты – не робяць, а лучжаць у храме;

3) Ізраільскій народ.

Прарочая улада (наступны перыяд) (находіцца у руках бога)

Ізраіль падзел рэлігіі і грамадскай улады.

Суддзя выконвае наступные функціі:

1) Ваевода;

2) Ён разбярае наібольш складаныя справы;

3) Праз яго бог даводзіць сваяго.

Выканаучыя і судовыя улады з’яуляюца неабходнымі эліментамі сацыяльнага жыццы;

Павінна існаваць належная іерархія улады.

Суддзі пад час адпаведнай эпохі забяспечваюць адзінства ізраіля, які прадставляе сабой сукупнаць пляменау (кален);

Царская улада у Ізраілі разглядаеца у дзьвух праявах:

1) Царская улада як тэакратыя;

2) Царская улада як дэспатыя.

Ветхі запавет падтрымлівае две мадэлі да цара.

Да царскай улады належаць палнамоцтва суда. Судзіць павіннен цар.

Другая мадель гл 8 першай кнігі Уарства (ад падзеніі ад воль бога). Умаделі Ізраіля песачасова праглядаеца бог!

Службовыя асобы павінны належным чынам выхоуваць сваіх дзіцей, належным чынам весці сабе у сямьі.

    Зварот ізраілся да Самуіла аб пастаулення цара “як у іншых наролау” разглядаецца як форма адрачэння ад бога.

    Бог кажа Самуілу выканаць просьбу народа, паставіць цара і вызначыць правы цара.

Права:

1) Вызначыць падаткі;

2) Забраць зямлю;

3) Прыцыв хлопцау у войска;

4) Браць народ у васлуження.

Манахія у старажытнм Ізраілі пэуная сістэма падзела улады:

1) Заканаадауцы і вярхоуны суверенетет гэта бог, які вядзе свій народ, для прыхода міссіі;

2) Закон меняць нельга, але закон меняецца хшяшам тлумачэння;

Царская улада – гэта пажыццевага, закона мэтай якога – выкананне дхзяржаунай функціі, забязпячэнне адпаведнага культа.

Гэта улада Сынадрыона, вышейшая судовая і кансультатыуная сістэма (вышейші судовы оргна, членам сенарона не можа быць бездетны чалавек) – чалавек у якога няма дзяцей, не будзе справядлівым да другіх дзяцей.

Народны сход – прарочая улада, гэта улада якую ажычяуляе бог непасрэдна, праз спецыяльна выбранных асоб, прарокі маглі быць афіцыйныя і неафіцыйныя.

Мэтай прарочай улады было давядзенне да улады непасрэднай воль бога, народа давідзенне у парушеніі закона.

Важным эліментам ветхазапаветнага закону яуляецаа вучэнне аб міссіі, вучэнне аб новым завеце.

Іудаізм з аднога бока пастауляе – анцію створаную для пэуных сваіх мэтах, між іудзеямі і па між іншымі народамі супрацістаулення.

Бог патроху прывуае да прышэльцау – насельныя адносіны.

Міссія раглядаецца з двух бакоу:

З аднога:

1) Цар;

2) Як асоба валодаючая сверх возможностямі;

3) Асоба, яком у будуць падпарадкаваны другія дзяржавы№

З другоа боку як ахвяра народу, за яго грахі.

Два прыхода міссіі:

1) У якасці раба (звычайнага чалавека)

2) Прыходзіць у якасці цара.

Прарок данііл разглядае сусветную гісторыю праз Соннага ходаносора аб лёсах сусвету.

Ветхахаветны іудаізм вызначае неабходныя публічныя функціі і публічныя абавязкі.

Службовых асоб ен разглядае як служіцелей асобу, якая даужна дзе трэба выконваць, а где не трэба не выконваць свае службовыя адносіны.

Кітай і Індыя – самастойна.

Палітыка прававыя погляд Сыма таймі.

У чым сэнс кстава-варнавай сісэмы:

1) Зроблемы для такго, каб падртымлівать сучасны лад;

КІТАЙ: