В1. Агульная характэрыстыка перыяда.

    Гісторыя Рыма складаеца с нескалькіх этапау:

1) Царскі этап;

2) Этап рыспублікік;

3) Прынціпату;

4) Дамінант.

Паганскі, язычыскый перыяд. З 1300 года пацынаецца хрысціанскій узгляд.

Рымкія ППП зкладаюца з аспектау:

1) Вучэнне аб праве;

2) Вучэнне аб дзяржаве;

3) Вучэнне аб належным кіраванні.

Крыніца улады – рымскі народ, які можа дэлгіраваць уклад любому суб’екту.

Улада Рымскага народу называеца імперыум.

Разглядае сабе як центр сусвету.

Рым разглядае сабе на дагаварных пачатках, з адногу боку грунтуеца на сацыяльных группах, з другога боку яны з’яуляюца неад’емлімай часткай рыму.

Рым разглядаеца у якасці вечнага горада.

Рымскае права першапачаткова мае выключна релігіозныя карані.

У аснове рымсказа права з аднога боку ляжыць ідэя справядлівасці, з другога ідэя фармалізацыі.

Развіваеца шляхам

Права належыць е усім, а каб карыстацца правам, мірыляне павінны быць кліентамі рымлян.

Рымскае права працуе толькі для рымлян, не рымляне абаронай права не карыстаеца.

Рымскае права апісваеца тырмінамі;

1) Пасс

2) Юс – юстыцыя, як

3) Лес – пісаны закон, які адыходзіць ад дзяржавы.

РП ведае:

1) Звычаі;

2) Прыціденты;

3) Пісьмовыя акты улады;

4) Дактрыну (распрацоуваеца вученымі, как связаць у межах тлумачэння разрозненные тлумачэння)

У 2, 3 і бліжей да 4 стагодзя РП пачынае імкнуцца да кадыфікаціі.

Пазіцыя рымскіх юрыстау з’яуляеца крыніцай рымскіх юрыстау.

РП пастаулена у некалькіх сыстэмах: права першаства жыхароу Рыма.

Інсуе Юсенціум – права народа.

Вывучаеца Юснатурале – усеагульныя, натуральныя законы, якія патрабуюць роунае за роунае.

Юс прыватум (мае сваіей мэтай абарону прыватанага інтэржса) і Юс публікум (мае сваіей мэтай абарону дзэржавы.

Юс публікум:

1) Рылігійны культ (усе павінны выконваць)

2) Працыдура ажыццяулення і перадацы улады (падаткі, не на рымлянау; раздача бесплатнага хлеба і гэтак далей)

Рызыс Рымскай дзяржавы прыходзіць, да сакраязацыі персоны Імератара (адзіная і вышейшая фігура, на якую перадаецца уся улада рымскага народу, а ле адначасова з гэтым існуюць сінат і войска, якія фармальна удзельнічают у выбары Імперата)

Рым у сваім развцівві праходзіць этапы рэспублікі і эмперыі з сакралізацыей персоны Іператара.

Пакс рамана – звязан з асобай Імператара аугуста і характаразуе прыпыненне Грамадзянскі войн.

Калі есць Імператар, тады есць мір, Імператар правазглашается сынам бога.

Рылігія Рыма – гжэта патрыятызм,сакралізаыя сваей абшчыны і сваей дзяржавы, сакралізацыя грамадскіх дабрадзецелям (часавек павінен служыць сумленна і выконваць абавязкі перад рымам.

В2. ППП Цыцырона;

    Цыцырон дзеяч перыяду Рэспублікі, папуліст, адзін з ініцыатарау забойства Цэзара.

Цыцырон знакаміты: стварае свій страктат: “Аб абязацельствах” “Аб дзяржаве” – першы дае юрыдычнае вызначэнне дзяржавы (Рэспублікум – справа агульная, гэта саюз грамадзян, які аб’яднаны адзінай мэтай і адзіным праввам)

    Цыцырон прызнае, што у іншых дзяржау можа існаваць свая рэспубліка, але яна яуляецца знаяунасцю падпарадкаванню публічная дзяржавы.

    Па цыцерону:

1) Рэспубліка - роуных для сваіх;

2) Імперыя,для складанай іерархіі для іншых.

Рымская ржспубліка і імпэрыя разгляжаецца як адзіная легальная сусветная улада, гэта выхад на імперскі узровень.

Цыцырон традыцыйна вывуча аднасобную уладу, уладу немногіх і уладу усіх, асновай з’яуляеца змешанная форма праулення.

У аснвое люблй дзяржаве павінен знаходзіцца грамадзянін – гэта асоба, якая ведае права і выконвае свае абавязкі перад дзяржавай.

Цыцырон – гэта апалагет арыстакратычная рэспублікі, рэсупубліка прыхдзіць у заняпа дзяожава становіца вельм івялікай і не можа кіравацца рэспубліканскімі органамі.\

Цыцырон фарміруе персону Імпетарата:

1) Традыцыйныя рымскія дабрадзецелі;

2) Служыу у войску;

3) Займауся паліт. Дзейнасцю;

4) Служыць інтэрэсам дзяржавы і насельніцтву

Пакс раман дае унешнюю бяспеку, але не дае унутранную бяспеку.

Рым разглядае чалавека выключная як персаону, як носбіта прау.

Статус чалавека залежыць, ад яго паходжання і становішча (роунасці, як такавой не існуе), толкі паміж роунымі).

    Людзі падзяляюца на рабоу і свабодных.

Патр фаміліес – ма парава жыцця і смерці над сваімі кліентамі.

Рым не ведае дзяржаунага абвенавачання, абвінаваччанне з’яуляецца справай прыватнай, бо кожный чалавек можа абвінавачыць іншага, але доужен даказаць гэта.