Пáвла отправля′ють в Кысáрыю
23. І поклы′кавшы двох сóтнікув, сказáв: «Збырíтэ мынí пíшых солдáт двíсты чоловíк, кóнных – сéмдісят і стрылцíв двíсты, шоб в тры часá (годы′ны) нóчы воны′ моглы′ пойты′ в Кысáрыю.
24. Шэ прышыхýйтэ мынí ослы′в, шоб посады′ты Пáвла і провысты′ до намéсніка Фэ′лыкса».
25. І от такóе пысьмó напысáв.
26. «Клáвдій Лы′сый ля пожóнного володаря′ Фэ′лыкса – будь рáдый.
27. Гэ′того чоловíка іудéйі схваты′лы і готóвы булы′ забы′ты. А я, прышóвшы с солдáтамы, одобрáв ёгó, повíдавшы, шо вин ры′мськый гражданíн.
28. Пóсля хотíв повíдаты, за шо ёгó выновáтылы, то прывíв ёгó в йíхый сыныдрыё′н.
29. І розобрáвся, шо ёгó выновáтять в ныпэ′вных момэ′нтах йíхого закóна, а на ёмý нымá ныя′кыйі выны′, якáя заслýжуе смэ′рты чы кандалы′в.
30. А як до мынэ′ дойшлó, шо іудéйі зговоры′лысь на гэ′того чоловíка, то я, ны марýдячы, послáв ёгó до тыбэ′, прыказáвшы й тым, хто ёгó выновáтыть, говоры′ты на ёгó пы′рыд тобóю. Оставáйсь здорóв».
31. То солдáты, як йім булó прыкáзано, взялы′ Пáвла і повылы′ ёгó вночí в Антыпатры′ду.
32. А на дрýгый дэнь, остáвывшы ёгó кóнным, шоб ішлы′ з йім, вырнýлысь в крэ′пость.
33. А ты′йі, прышóвшы в Кысáрыю і оддáвшы пысьмó намéсніковы, пырыдалы′ ёмý й Пáвла.
34. Намéснік, прочытáвшы пысьмó, спытáв, з якэ′йі вин óбласті. А повíдавшы, шо с Кылы′кыйі, сказáв:
35. «Я вы′слухаю тыбэ′ тоды′, як пры′дуть ты′йі, шо выновáтять тыбэ′». І прыказáв, шоб ёгó пылновáлы в І′родовуй прытóрыйі».
|