Dinleyelim, işaretleyelim

7. Dinleyelim, işaretleyelim

Kız:Beni burada biraz bekler misin?

Erkek:Olur. Ama çabuk gel.

Dede:Kızım bana gazetedeki şu haber okur musun?

Kız:Dedeciğim, ama ben okula gidiyorum şimdi. Anneme söyle. Hadi öptüm.

Erkek:Sen de yemeğe gelir misin?

Kız:Benim biraz daha işim car. Siz çıkın.

Erkek:Kendime çay koyacağım. Sen de içer misin?

Kadın:Gömleği paketler misiniz? Hediye olacak.

Satıcı:Elbette.

 

9.2 – Erkekler Mars’tan, kadınlar Venüs’ten

15. Dertleşme

Kaan:Murat, neyin var bugün senin? Hiç iyi görümüyorsun.

Murat:Yok bir şey.

Kaan:Var, var... Söyle hadi. İşle ilgili bir sorun mu? Bana anlatabilirsin.

Murat:Off! Hayır, değil... Sorun Yonca.

Kaan:Ne oldu? Kavga mı ettiniz?

Murat:Hmm... Ankara’dan taşınmak istemiyor. “İşimden ayırlamam diyor!” Ama biliyorsun, ben de Antalya’daki bir şirketten iş teklifi aldım.

        Benim için çok iyi bir fırsat! Orada terfi edebilir ve kariyer yapabilirim.

Kaan:Ama, bencilik ediyorsun. Kız haklı! Boşuna mı okudun yıllarca? Sen okulu yedi yılda bitirebildin. Sen üniversitedeyken, o hem

       doktorasını yapıyordu, hem de çalışıyordu. Şimdi de çok iyi bir işi var; koskoca şirketin personel müdürü!

Murat:Olabilir! Sonuçta biz artık evliyiz. Bu işe başladıktan sonra Antalya’da daha iyi para kazanabileceğim! Daha iyi bir yerde oturabileceğiz,

         daha rahat yaşabileceğiz. Ayrıca o zaman Yonca çalışmayabilir. Böylece kendine zaman ayırabilir. Çocuğumuz olduktan sonra onunla

         daha iyi ilgelenebilir.

Kaan:Yapma Murat. Yonca şimdi çok memnun. Bence asla istifa etmez. Sen bu Antalya işini unut.

Murat:Galiba haklısın.