Uuml;nite – Rivayet odur ki...

24. Planımız neydi?

Nil:Alo, Selin?

Selin:Hmm, efendim?

Nil:Sen hala uyuyor musun?

Selin:Evet, dün gece çok geç yattım.

Nil:Ama seninle bugün için planımız vardı. Sabah erkenden alışverişe gidecektik. Unuttun mu?

Selin:Aaa, evet. Dün yatmadan önce saati kuracaktım ama unutmuşum.

Nil:Neyse, hemen kalkıp hazırlan hadi.

Selin:Ama bu kadar kısa sürede nasıl hazırlanacağım?

Nil:Bilmiyorum, onu da sen düşün.

Selin:Tamam, sen Özlem’le önceden buluşun, ben size sonra katılayım. Özlem de geliyor, değil mi?

Nil:Bilmem. Ona sen haber verecektin, aramadın mı?

Selin:Dün tam onu arayacaktım ama, kapı çaldı.  Arkadaşlarım geldi. Geç vakte kadar oturdular. Yani aramayı unuttum.

Nil:Sana inanmıyorum Selin. Aslında dün aklıma geldi. Özlem’le ben de konuşacaktım ama sonra vazgeçtim.

Selin:Ben şimdi ararım onu.

Nil:Tamam, gerek yok. Sen hemen hazırlan, taksiyle buraya gel.

Selin:Bir şey daha söyleyeceğim, ama kızacaksın. Ben dün işten sonra bankadan para çekecektim ama unutmuşum. Taksi için param yok.

      Ancak dolmuşla gelebilirim.

Nil:Selin, niye bu kadar unutkansın? Tamam o zaman, ben seni alışveriş merkezinin kapısında bekleyeceğim. Sen taksiyle kapıya gel. Ben

  paranı ödeyeyim.

Selin:Canım, çok iyisin. Tamam kapatıyorum, 15 dakika sonra oradayım.

 

 

28. Hayalim bu değildi

Ahmet:Üff! Sıkılıyorum her gün aynı işleri yapmaktan. Her sabah erken kalk, akşama kadar çalış, sonra yorgun argın eve dön...

Gizem:Hepimiz aynı şeyleri yapıyoruz ama senin kadar şikayet etmiyoruz!

Ahmet:Belki senin için bu hayat güzel ama benim hayalim bambaşkaydı.

Gizem:Öyle mi? Neydi ki?

Ahmet:Bir konservatuarda okumaktı ve sanatçı olmaktı. Çok ünlü olacaktım. Bir sürü hayranım olacaktı. Birçok ülke görecektim. Dünya

          turnesine çıkacaktım. Konserlerde hayranlarım benim şarkılarımı söyleyeceklerdi.

Gizem:Bu hayalini niye gerçekleştiremedin?

Ahmet:Çünkü ailem konservatuarda okumama izin vermedi. Ben de bankacı oldum... Senin yok muydu bir hayalin?

Gizem:Aslında ben de küçük bir kasabada yaşamak istiyordum. Güzel, bahçeli bir evde oturacaktım. Çocuklarım rahatça oynayacaktı. Büyük

        şehrin gürültüsünü, sıkıntısını çekmeyecektik. Ama ben senin gibi hayalimden vazgeçmedim. Yalnızca erteledim. Belki emekli olduktan

        sonra...

Ahmet:Ne güzel! Senin hala bir hayalin var. Ama ben...