Polak przed żydowskim sądem w Polsce,

 Polak przed żydowskim sądem w Polsce,

ma prawo domagać się sprawiedliwego postępowania a takie może dać szansę tylko, gdy zostaną spełnione wymogi z poniższego wniosku.

WNIOSEK DOWODOWY

W polskim Ministerstwie Sprawiedliwości funkcjonuje grupa przestępcza o charakterze mafijnym oparta na determinantach i implikacjach przynależności etnicznej.

Powyższe oznacza co do zasady procesowej Niewłaściwość każdego Sądu Rejonowego do prowadzenia sprawy w której wpływy tej grupy są w praktyce widoczne - przestępczość zorganizowana bowiem podlega prawu z mocy art. 25 §1 pkt 2 KPK w zw. z art. 258 KK i przysługuje tylko Sądowi Okręgowemu.

Elementarne normy prawne expressis verbis implikują z urzędu wyłączenie każdego przedstawiciela MS który jest żydem, posiada powiązania z żydami przez rodzinę lub jest od żydów zależny.

Każda wywołana sprawa na wokandzie gdzie podłożem są brednie o antysemityzmie na swym gruncie posiada inklinacje działalności grupy przestępczej usadowionej w MS a to pociąga za sobą wniosek o wyłączenie Sędziego i zawieszenie postępowania sądowego do czasu prawomocnego załatwienia wniosku o wyłączenie sędziego oraz wniosku o stwierdź niewłaściwości Sądu.

Żaden niezawisły sędzia nie rozpocznie wokandy ze sprawą, która na przed sądzie jest niedopuszczalna procesowo – mało tego winien zawiadomić właściwą prokuraturę o nadużyciu władzy!

Żydowski instytucjonalny terror eksterminacji Narodu Polskiego posiada wszelkie znamiona ludobójstwa. Takimi flagowymi przykładami są lincze za pośrednictwem Prokuratur i Sądów w celu eliminacji grupy Polaków oraz ich członków. Terror ludobójstwa przybrał na sile w patologicznej zażydzonej agendzie Polski, jaką jest Ministerstwo Sprawiedliwości – i już w tej nazwie zawiera się istota kuriozum sądownictwa.

Ludobójstwo w pojęciu prawa międzynarodowego; Artykuł II  Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. 1948.12.09.Wersja od: 15 lipca 1952 r.

 W rozumieniu Konwencji niniejszej ludobójstwem jest którykolwiek z następujących czynów, dokonany w zamiarze zniszczenia w całości lub części grup narodowych, etnicznych, rasowych lub religijnych, jako takich:

a) zabójstwo członków grupy, (Fildorf-Nil, Pilecki, Leper, Petylicki i tysięcy im podobnych)

b) spowodowanie poważnego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia psychicznego członków grupy,

c) rozmyślne stworzenie dla członków grupy warunków życia, obliczonych na spowodowanie ich całkowitego lub częściowego zniszczenia fizycznego, (Piotr Rybak, Zbigniew Kękuś i setki im podobnych)

d) stosowanie środków, które mają na celu wstrzymanie urodzin w obrębie grupy,

e) przymusowe przekazywanie dzieci członków grupy do innej grupy.

 

Każdy Sędzia w Polsce ma obowiązek sprostać przede wszystkim zasadzie bezstronności i niezawisłości, żeby podołać temu wymogowi formalnemu to:

1. po pierwsze, nie może być żydem ( NALEŻY OKAZAĆ BADANIE DNA –ponieważ dnia 10.11.45 roku KRN wydała Dekret, który pozwalał w sposób ściśle tajny na masową skale zmieniać nazwiska. W kwietniu 1946 roku Jakub Berman wygłosił tajne tylko dla żydów przemówienie gdzie m.in. polecił: „Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie. „)

2.po drugie, musi znać prawo talmudyczne oraz żydowską cywilizację, wymóg formalny do oceny sprawy

3.po trzecie, musi sprostać chociażby gwarancjom, jakie żydzi otrzymali w sądownictwie historii polskiej judykatury:

   I tak to znajdujemy na s. 273 Cywilizacji Żydowskiej F.Konecznego: „ Wielkie znaczenie praktyczne posiada natomiast przykaz surowy, dotyczący sądownictwa. Można ścierpieć, że nie-żyd będzie świadczyć przeciw Żydowi, lecz bez warunkowo nie wolno dać się sądzić sędziemu nie-żydowskiemu. Dano o tym osobny rozdział 26 księgi Choszenhamiszpat. Zastrzeżono, że choćby nawet w skrypcie dłużnym powiedziano, jako można swego dochodzić przed sądem nie-żydowskim, klauzula taka jest nieważna 1219. Był to przymus uznania sądownictwa „około bóżnicy", walna podpora samorządu żydowskiego, nigdy zresztą niekwestionowanego aż do czasów „emancypacji". Jeżeli była sprawa między Żydem a nie-Żydem, ustanawiało sądownictwo polskie „sędziów żydowskich" przy grodach, tj. znających prawo żydowskie. Światły absolutyzm, stanąwszy na stanowisku przeciwnym samorządom, nie mógł robić wyjątku dla Żydów. Nie ustanawiano osobnych sędziów „żydowskich", ale nałożono na wszystkich sędziów, mogących mieć do czynienia ze sprawami przeciwko Żydom, obowiązek, żeby się zaznajomili z prawem żydowskim i postarano się, żeby się mieli z czego o tym pouczać. Tak powstał zbiór Mendelsohna, opatrzony a aprobatą rabinatu.