Вопрос2. Бел мова у сями индаеурапейских моу.

Вопрос1. Мова и соцыум

Усе тыя сувязі паміж людзьмі, цалкам грунтуюцца на мове.

Мова – з'ява біялагічная і псіхічная. У гэтым праяўляецца дваісты характар мовы: з аднаго боку, яна з'ява індывідуальная, бо ўласціва чалавеку. З другога боку, – з'ява грамадская (ці сацыяльная), бо належыць канкрэтнай грамадскай супольнасці. Яна аснова і форма грамадскай свядомасці і разам з тым унікальны і універсальны сродак зносін людзей, феномен духоўнай культуры чалавецтва

Мова забяспечвае бесперапыннасць этнічнага і культурнага развіцця любой грамадскай супольнасці на працягу яе гісторыі, з'яўляецца спосабам захавання адзінства народа ў прасторы і часе.

Праблема паходжання мовы з’яўляецца цалкам гіпатэтычнай. 2 асноўныя накірункі вырашэння праблемы:а) мова створана чалавекам у працэсе яго эвалюцыйнага развіцця;б)мова створана звышнатуральнай сілай. Самая старажытная філасофская канцэпцыя мовы – лагасічная (логасная). Яна пабудавана на міфолага-рэлігійных уяўленнях пра мову як дар Бога і існуе ў некалькіх разнавіднасцях: ведычнай, канфуцыянскай, біблейскай.

З XVI ст. у Еўропе пашыраецца тэорыя паходжання мовы, у аснове якой ляжыць філасофская канцэпцыя «грамадскай дамоўленасці»( грамадская дамоўленасць адрознівае чалавечае грамадства ад першабытнага статка.) Пазней на гэтай аснове былі распрацаваны этымалагічныя, ці натуралістычныя, гіпотэзы паходжання мовы: гукапераймальная, выклічнікавая.Вялікая ўвага праблеме паходжання і развіцця мовы надавалася ў працах філосафаў.Русо,.Гердэра. Найбольш разгорнутае асвятленне атрымала гэтая праблема. у даследаваннях філосафа і лінгвіста Гумбальта.: узнікненне мовы абумоўлена ўнутранай праблемай чалавецтва. Мова – гэта жывая дзейнасць чалавечага духу, адзіная энергія народа, Канцэпцыя Гумбальта апіралася на ідэю ўзаемазвязнага развіцця мовы, мыслення і «духу народа». У XIX ст. была распрацавана т.зв. матэрыялістычная тэорыя паходжання мовы, ці «працоўная», або «сацыяльная». Паводле яе, мова ўзнікла як вынік сумеснай дзейнасці перашабытных людзей

Функцыі мовы ў грамадстве

1)камунікатыўная (сродак узаемаадносін паміж людзьмі) 2) пазнавальная (забяспечвае магчымасць думаць і пазнаваць свет). –гэта асноуныя.

Прыватныя: 1) рэгулятыўная (людзі наладжваюць кантакты паміж сабой),2) акумулятыўная – функцыя назапашвання, захавання традыцый, культуры,

У складзе пазнавальнай функцыі: намінатыўную – функцыя наймення прадметаў, і эмацыйную – функцыя выражэння эмоцый, пачуццяў.

3) эстэтычная, ці паэтычная (ўздзеянне на пачуцці і думкі чалавека)

4)этнічная( выступае прыкметай, сімвалам нацыі)

Беларуская мова – мова беларускага народа, форма яго духоўнай культуры. Гэта – «адзежа душы.Нацыянальная мова – матэрыялізаваная душа народа (мае спецыфічныя фанетычныя, лексічныя, граматычныя адзнакі: заўсёды цвёрдае вымаўленне гукаў [р], [ч], наяўнасць складаных гукаў [дз], [дж], мілагучнае спалучэнне зычных і галосных.

Тэрмін родная мова, выкарыстаны ў час перапісу насельніцтва Беларусі 1999 года, паказаў наступнае: болей за 40 % сцвердзілі, што карыстаюцца беларускаю моваю як формаю зносін паўсядзённа. Мова – не толькі сродак, з дапамогай якога людзі абменьваюцца інфармацыяй. Гэта люстэрка жыцця народа, яго грамадскага і культурнага развіцця.. Мова – не толькі спосаб захавання духоўнасці і культуры, але і ў пэўнай ступені сродак іх фарміравання.

 

Вопрос2. Бел мова у сями индаеурапейских моу.

На аснове падабенства роднасныя мовы аб’ядноўваюцца ў моўныя сем’і: індаеўрапейская, цюркская, угра-фінская, кітайска-цібецкая, мангольская, семіта-хаміцкая і інш. У сваю чаргу, моўныя сем’і могуць распадацца на моўныя групы і падгрупы. Беларуская мова належыць да індаеўрапейскай моўнай сям’і, славянскай групы, усходнеславянскай падгрупы.

4-3 ст.да н.э.-утварэнне индаеурапейская сями.

Иснуе 11 моуных сямей.

Індаеўрапейскія мовы – самая вялікая ў свеце моўная сям’я.

Індаеўрапейская сям’я моў падзяляецца на 12 груп: індыйская, германская (англійская, нямецкая, галандская, г. д.), раманская (іспанская, італьянская, французская, румынская і г. д.), славянская, балтыйская (літоўская, латышская і мёртвая пруская мова), кельцкая (ірландская, шатландская і г. д.), іранская (персідская, афганская, таджыкская і г. д.), грэчаская, армянская, албанская, хецкая, тахарска я.

Славянская група распадаецца на тры падгрупы: усходнюю (беларуская мова, руская, украінская), заходнюю (польская, чэшская, славацкаая, сербалужыцкая, мёртвая палабская), паўднёвую (балгарская, македонская, сербскахарвацкая, славенская, мёртвая стараславянская). Увогуле, славянскія мовы – пятая паводле распаўсюджанасці група моў на Зямлі (пасля кітайскай, індыйскай, германскай і раманскай).

Вопрос3. Славянская моуная група

Славянскія мовы выдзеліліся з індаеўрапейскай мовы на мяжы ІІІ і ІІ тысячагоддзяў да н. э. ІІІ да н.э. -І тыс. н. э. –агульнаславянскі перыяд(мову славян гэтага часу называюць агульнаславянскай, або праславянскай.) Яна складалася з блізкароднасных племянных дыялектаў. Даследчыкі вылучаюць тры асноўныя дыялекты, якія ўмоўна называюць усходнім, заходнім, паўднёвым. Паступова славяне пашыралі тэрыторыю свайго рассялення і за час вандровак па Еўропе сувязі У УІ-УІІ ст. н. э. завяршылася рассяленне славян і ўтварыліся тры групы славянскіх плямён (усходнія, заходнія і паўднёвыя славяне). Пазней на іх аснове пачнуць складвацца асобныя народнасці.

У ІХ ст. усходнія славяне ўтварылі феадальную дзяржаву Кіеўская Русь, а ў канцы Х ст. на нашыя землі прыйшло хрысціянства, разам з ім і пісьменнасць на стараславянскай (царкоўнаславянскай) мове – першай літаратурна-пісьмовай мове ўсходніх славян. На гэты час яшчэ не было кнігадрукавання, таму ўсе пісьмовыя помнікі рукапісныя. (Буйныя цэнтры старажытнай пісьменнасці на Беларусі: Полацк, Тураў, Пінск, Смаленск, Слуцк, Мазыр). (казанні, павучанні, словы, малітвы епіскапа Кірылы Тураўскага; словы-прамовы царкоўнага дзеяча, філосафа палескага Златавуста; пісьмовая спадчына пісьменнікаў-асветнікаў Клімента Смаляціча і Аўраама Смаленскага). Асаблівай увагі заслугоўвае культурна-асветніцкая дзейнасць Ефрасінні Полацкай (заснавала жаночы і мужчынскі манастыры і царкву ў Полацку, скрыпторыі – майстэрні, у якіх перапісваліся свяшчэнныя кнігі; па яе загаду майстрам Лазарам Богшам у 1161 г. быў створаны надзвычайнай прыгажосці крыж, надпіс на якім зроблены таксама на царкоўнаславянскай мове). Дзяржаўнай жа мовай Кіеўскай Русі з’яўлялася старажытнаўсходнеславянская, ці старажытнаруская мова, утвораная шляхамсінтэзу стараславянскай мовы і жывой гутарковай мовы ўсходніх славян. На старажытнаўсходнеславянскай мове напісаны такія творы, як «Слова пра паход Ігаравы», «Аповесць мінулых гадоў», «Руская праўда», «Слова мітрапаліта Іларыёна», «Астрамірава Евангелле», творы Уладзіміра Манамаха, а таксама шматлікія гандлёвыя дагаворы, граматы, грашовыя разлікі, надпісы на прадметах матэрыяльнай культур). Такім чынам, да ХІІІ ст. існавала адносна адзіная пісьмовая мова ўсходніх славян, аднак гаварылі продкі рускіх, беларусаў і ўкраінцаў па-рознаму.

Вопрос1. Мова и соцыум

Усе тыя сувязі паміж людзьмі, цалкам грунтуюцца на мове.

Мова – з'ява біялагічная і псіхічная. У гэтым праяўляецца дваісты характар мовы: з аднаго боку, яна з'ява індывідуальная, бо ўласціва чалавеку. З другога боку, – з'ява грамадская (ці сацыяльная), бо належыць канкрэтнай грамадскай супольнасці. Яна аснова і форма грамадскай свядомасці і разам з тым унікальны і універсальны сродак зносін людзей, феномен духоўнай культуры чалавецтва

Мова забяспечвае бесперапыннасць этнічнага і культурнага развіцця любой грамадскай супольнасці на працягу яе гісторыі, з'яўляецца спосабам захавання адзінства народа ў прасторы і часе.

Праблема паходжання мовы з’яўляецца цалкам гіпатэтычнай. 2 асноўныя накірункі вырашэння праблемы:а) мова створана чалавекам у працэсе яго эвалюцыйнага развіцця;б)мова створана звышнатуральнай сілай. Самая старажытная філасофская канцэпцыя мовы – лагасічная (логасная). Яна пабудавана на міфолага-рэлігійных уяўленнях пра мову як дар Бога і існуе ў некалькіх разнавіднасцях: ведычнай, канфуцыянскай, біблейскай.

З XVI ст. у Еўропе пашыраецца тэорыя паходжання мовы, у аснове якой ляжыць філасофская канцэпцыя «грамадскай дамоўленасці»( грамадская дамоўленасць адрознівае чалавечае грамадства ад першабытнага статка.) Пазней на гэтай аснове былі распрацаваны этымалагічныя, ці натуралістычныя, гіпотэзы паходжання мовы: гукапераймальная, выклічнікавая.Вялікая ўвага праблеме паходжання і развіцця мовы надавалася ў працах філосафаў.Русо,.Гердэра. Найбольш разгорнутае асвятленне атрымала гэтая праблема. у даследаваннях філосафа і лінгвіста Гумбальта.: узнікненне мовы абумоўлена ўнутранай праблемай чалавецтва. Мова – гэта жывая дзейнасць чалавечага духу, адзіная энергія народа, Канцэпцыя Гумбальта апіралася на ідэю ўзаемазвязнага развіцця мовы, мыслення і «духу народа». У XIX ст. была распрацавана т.зв. матэрыялістычная тэорыя паходжання мовы, ці «працоўная», або «сацыяльная». Паводле яе, мова ўзнікла як вынік сумеснай дзейнасці перашабытных людзей

Функцыі мовы ў грамадстве

1)камунікатыўная (сродак узаемаадносін паміж людзьмі) 2) пазнавальная (забяспечвае магчымасць думаць і пазнаваць свет). –гэта асноуныя.

Прыватныя: 1) рэгулятыўная (людзі наладжваюць кантакты паміж сабой),2) акумулятыўная – функцыя назапашвання, захавання традыцый, культуры,

У складзе пазнавальнай функцыі: намінатыўную – функцыя наймення прадметаў, і эмацыйную – функцыя выражэння эмоцый, пачуццяў.

3) эстэтычная, ці паэтычная (ўздзеянне на пачуцці і думкі чалавека)

4)этнічная( выступае прыкметай, сімвалам нацыі)

Беларуская мова – мова беларускага народа, форма яго духоўнай культуры. Гэта – «адзежа душы.Нацыянальная мова – матэрыялізаваная душа народа (мае спецыфічныя фанетычныя, лексічныя, граматычныя адзнакі: заўсёды цвёрдае вымаўленне гукаў [р], [ч], наяўнасць складаных гукаў [дз], [дж], мілагучнае спалучэнне зычных і галосных.

Тэрмін родная мова, выкарыстаны ў час перапісу насельніцтва Беларусі 1999 года, паказаў наступнае: болей за 40 % сцвердзілі, што карыстаюцца беларускаю моваю як формаю зносін паўсядзённа. Мова – не толькі сродак, з дапамогай якога людзі абменьваюцца інфармацыяй. Гэта люстэрка жыцця народа, яго грамадскага і культурнага развіцця.. Мова – не толькі спосаб захавання духоўнасці і культуры, але і ў пэўнай ступені сродак іх фарміравання.

 

Вопрос2. Бел мова у сями индаеурапейских моу.

На аснове падабенства роднасныя мовы аб’ядноўваюцца ў моўныя сем’і: індаеўрапейская, цюркская, угра-фінская, кітайска-цібецкая, мангольская, семіта-хаміцкая і інш. У сваю чаргу, моўныя сем’і могуць распадацца на моўныя групы і падгрупы. Беларуская мова належыць да індаеўрапейскай моўнай сям’і, славянскай групы, усходнеславянскай падгрупы.

4-3 ст.да н.э.-утварэнне индаеурапейская сями.

Иснуе 11 моуных сямей.

Індаеўрапейскія мовы – самая вялікая ў свеце моўная сям’я.

Індаеўрапейская сям’я моў падзяляецца на 12 груп: індыйская, германская (англійская, нямецкая, галандская, г. д.), раманская (іспанская, італьянская, французская, румынская і г. д.), славянская, балтыйская (літоўская, латышская і мёртвая пруская мова), кельцкая (ірландская, шатландская і г. д.), іранская (персідская, афганская, таджыкская і г. д.), грэчаская, армянская, албанская, хецкая, тахарска я.

Славянская група распадаецца на тры падгрупы: усходнюю (беларуская мова, руская, украінская), заходнюю (польская, чэшская, славацкаая, сербалужыцкая, мёртвая палабская), паўднёвую (балгарская, македонская, сербскахарвацкая, славенская, мёртвая стараславянская). Увогуле, славянскія мовы – пятая паводле распаўсюджанасці група моў на Зямлі (пасля кітайскай, індыйскай, германскай і раманскай).