Заглавная страница Избранные статьи Случайная статья Познавательные статьи Новые добавления Обратная связь КАТЕГОРИИ: АрхеологияБиология Генетика География Информатика История Логика Маркетинг Математика Менеджмент Механика Педагогика Религия Социология Технологии Физика Философия Финансы Химия Экология ТОП 10 на сайте Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрацииТехника нижней прямой подачи мяча. Франко-прусская война (причины и последствия) Организация работы процедурного кабинета Смысловое и механическое запоминание, их место и роль в усвоении знаний Коммуникативные барьеры и пути их преодоления Обработка изделий медицинского назначения многократного применения Образцы текста публицистического стиля Четыре типа изменения баланса Задачи с ответами для Всероссийской олимпиады по праву Мы поможем в написании ваших работ! ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?
Влияние общества на человека
Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрации Практические работы по географии для 6 класса Организация работы процедурного кабинета Изменения в неживой природе осенью Уборка процедурного кабинета Сольфеджио. Все правила по сольфеджио Балочные системы. Определение реакций опор и моментов защемления |
Typologia polityki- pluralizacja prawicy
KONTRWŁADZA LEWICY KOSMOPOLITYCZNEJ - wg autora to właśnie jest ta „właściwa droga”
VI W POSZUKIWANIU UTRACONEJ WYOBRAŹNI Dwa rodzaje krytyki: 1. negatywna- zajmuje się tym, co narodowe; cel- obalenie fikcji spojrzenia narodowego 2. pozytywna- zajmuje się tym, co kosmopolityczne- cel: uprawomocnienie kosmopolitycznego porządku rzeczy
Samokrytyka nowej teorii krytycznej: ukazywanie kosztów odejścia od modelu narodowego i zagrożeń związanych z modelem kosmopolitycznym, zadawanie sobie pytania; „kto ma decydować o kierunku i momencie „transnarodowej reformy”?
Inspiracją musi być tutaj „ kosmopolityczna wyobraźnia ” (Mills) - „zmiana rzeczywistości wymaga zmiany spojrzenia” 3) Ref.: Helmut Willke Tragedia państwa. Prologomena do teorii państwa i policentrycznego społeczeństwa w Zarządzanie Publicznego nr1. Na początku Willke wskazuje na kryzys państwa. Kiedyś państwo stało ponad społeczeństwem, było suwerenne. Jednak rola państwa we współczesnych społeczeństwach ulega przekształceniu.
Dystans, który dzielił państwo i społeczeństwo zmieniał się przez lata. np. gdy powstało państwo opiekuńcze rozdział między państwem, a społeczeństwem był mocno zaznaczony. Podstawowe pytanie wiąże się z tym na ile państwo i społeczeństwo są od siebie odrębne?
TRAGICZNOŚĆ PAŃSTWA - państwo z jednej strony powinno być na czubku hierarchii społecznej, aby móc kierować społeczeństwem z drugiej strony musi zrzec się możliwości władczego podejmowanie decyzji, aby nie ingerować w autonomię społeczeństwa.
Ø Z jednej strony państwo musi stać się wierzchołkiem hierarchii społecznej, aby móc kierować i zarządzać społeczeństwem, z drugiej zaś musi jednocześnie zrzec się możliwości władczego podejmowania decyzji, aby nie ingerować w autonomię i samoorganizację społeczeństwa, Ø Państwo uzewnętrznia cechy właściwe klasycznemu tragicznemu herosowi J - staje się ofiarą własnego sukcesu, gdyż wytwarza i wywołuje skutki, godzące w te czynniki, które ukonstytuowały ewolucyjny wzrost państwa,
Geneza powstania państwa:
Takiej odpowiedzi udzielił Hegel, który stwierdził, że trzeba zerwać z koncepcją arystotelesowskiego podziału na sferę publiczną (societas civilis) i sferę prywatną (oikos). Hegel wprowadza pojęcie społeczeństwa obywatelskiego, które pośredniczy między sferą prywatną i państwem. Dużą uwagę poświęca też państwu, które jest dla niego sferą zbiorowego altruizmu Państwo opiekuńcze wzmocniło rozdźwięk między państwem a społeczeństwem przez poszerzenie sfery prawa i regulacji, nakładanie prawnych regulacji na procesy społeczne; Tragiczne podwójne uwikłanie państwa:
I. Nowy problem społeczny: sekularyzacja i opanowanie sytuacji kryzysowej:
Ø Pokój augsburski: „czyja władza, tego religia”, Ø Jedność społeczeństwa średniowiecznego polegała na odniesieniu się do kogoś (other- reference) tj. autorytetu Boga, bytu transcendentnego, a nie do siebie (self – reference), Ø Trzeba było odsunąć religię od polityki, gdyż religijne uzasadnienie nie pomogło rozwiązać problemu niesprawiedliwej władzy, Ø By pogodzić transcendentne odniesienie i strukturalne odniesienie władzy, jej podstawą uczyniono naturę – prawo naturalne i natura ludzka miały zagwarantować sprawiedliwy porządek i ogarnięcie władzy (idea racjonalnego człowieka), Ø Po rewolucji francuskiej została zachwiana wiara w ludzką racjonalność, Ø XVIII w. – następuje zróżnicowanie polityki, gospodarki i rodziny, § Hegel wprowadza nowe pojęcie społeczeństwa obywatelskiego – system partykularnych potrzeb i interesów, sfera powszechnego egoizmu, przestrzeń która rodzi się między rodziną, a państwem, § Hegel uważa, że wyrazem tożsamości społeczeństwa w warunkach jego wewnętrznej różnorodności jest państwo: „państwo jest sferą zbiorowego altruizmu”,
II. Niektóre właściwości systemów złożonych: samoodniesienie, samoopisanie i dziwne zapętlenia:
® każde działanie jest odniesieniem do tego systemu ® działanie ma sens tylko w kontekście tego systemu ® tylko przy założeniu samoodniesienia w stosunku do stałych procedur operacyjnych systemów społecznych, obserwator może uniknąć przyjęcia nadmiernie uproszczonego opisu systemu społecznego, tym samym może uzmysłowić sobie wewnętrzną złożoność obserwowanej całości ® obserwowanie w granicach systemu powoduje konieczność stworzenia lub zrekonstruowania granic ® jednostki mają sens tylko wówczas, gdy same się odtwarzają lub reprodukują ® każdy system stanowi problem dla siebie, wyrażający się w ciągłej reprodukcji w czasie i przestrzeni.
® Aby system mógł poradzić sobie ze swoją złożonością używa „uproszczonego modelu samego siebie, aby kierunkować swe operacje”. ® Samoopisanie konieczne, żeby system mógł się rozpoznać i dzięki temu kontrolować właściwości możliwych operacji. Bez tego system nie potrafiłby rozpoznać, które operację posłużą mu do samoreprodukcji, a które doprowadziłyby do destrukcji. ® Każde samoopisanie musi być oparte na samoobserwacji (pozyskiwanie informacji o własnym funkcjonowaniu). ® Samoobserwacja i samoopisanie prowadzą do wytworzenia uproszczonych modeli. ® Samoopisanie zależy od selektywnych uproszczeń, które są do pewnego stopnia przypadkowe, bo nie są utrwalone lecz zależą od opcjonalnie przyjmowanej tożsamości. ® Paradoks konieczności przypadkowości – jeden z aspektów zorganizowanej złożoności.
® Pojawia się wtedy, kiedy to co uznajemy za czysty hierarchiczny porządek zaskakuje nas przez naruszenie hierarchiczności (np. Państwowa Agencja Wywiadowcza badająca swoje własne działania wywiadowcze).
III. System polityczny i państwo: od zapętlonych hierarchii po koniec hierarchii: o Nowoczesne państwo może być zrozumiane, jako samo opisanie systemu politycznego (Luhmann) o Potrzeba samoopisania wzrasta jak coraz większa kompleksowość- narastanie funkcjonalnej różnorodności o Samoopisywanie rekonstruuje złożoność społeczeństwa w uproszczonej formie pozostawiając przestrzeń na losowe dostosowanie o Nadrzędna zasada ewolucyjnego przejścia od feudalnego do nowoczesnego społeczeństwa jest funkcjonalne zróżnicowanie jego podsystemów (był to proces historyczny) o Funkcjonalne zróżnicowania charakteryzują się współzależnością a nie hierarchicznością(w społeczeństwie) nie ma ustalonej hierarchii, funkcji, podsystemów i racjonalizacji o Paradoks państwa wg Hegla-państwo wyraża jedność wobec różnorodności, nie może przez to uniknąć jedności i różnorodności i tak w kółko § Tragedia państwa totalitarnego- zdefiniowanie państwa, jako totalnej władzy i odcięcie jego dialektycznego związku ze społeczeństwem. Tragedia zanegowania rozróżnienia pomiędzy społeczeństwem a społeczeństwem obywatelskim, jako rozróżnienia między państwem a rodziną § Tragedia spirali państwa opiekuńczego- użycie państwa, jako instrumentu rozwiązywania społecznych problemów o Zrozumienie paradoksu państwa i jego tragicznych implikacji zawiera się w zrozumieniu trzech następujących zagadnień § Mieszanie płaszczyzny funkcjonowania społeczeństwa oraz płaszczyzny społecznych podsystemów prowadzi do przeciążenia państwa suma problemów społecznych, a jako instytucja zostało stworzone do zajmowania się problemami systemu politycznego § Pytanie, kto jak nie państwo ma wyrażać i organizować jedność społeczeństwa § Sposobem na uniknięcie tragedii jest uznanie cząstkowej roli państwa, jako instytucjonalnego rdzenia systemu politycznego i gotowość do uznania konieczności bardziej złożonej konstrukcji, która mogłaby zapewnić jedność państwa o Ogólny kształt społecznej kompleksowości przypomina „heterarchię”, w której kontrola staje się kategorią relacyjną i warunkową
IV. Państwo półsuwerenne: o Zmiany wewnątrz społeczeństw stanowią wyzwanie dla kontrolowania państwa o Kontrola na poziomie jednostek, nie-członków, członków dominującej struktury zabezpieczenia o Dla zachowania suwerenności mniejsze znaczenie ma przekazanie części swoich kompetencji strukturom ponadnarodowym. Ważniejsza jest suwerenność wewnętrzna.
o Uczestnikami życia społecznego w demokratycznym społeczeństwie są grupy a nie jednostki o Społeczeństwo jest konstelacją struktur władczych, a nie stowarzyszeniem jednostek trzymanych razem poprzez jeden rząd o Podtaja „prywatne rządy” mające swoje własne cele, interesy, motywacje i zasoby. Państwo nie jest w stanie „penetrować ich złożoności”. Podążają one własnymi ścieżkami ewolucji. o Kontrola państwa zastąpiona kontrola społeczną o Państwo zewnętrzny szkielet wczesno nowoczesnych społeczeństw chroniące je przed zewnętrznym zakłóceniom i ograniczającym wewnętrzne konflikty o Społeczeństwo demokratyczne jest policentryczne o Socjologowie zastąpili państwo systemem politycznym (rozdzielenie państwa i systemu politycznego) o Nozick. Geneza państwa, jako idealnego typu procesu formowania się „dominującej struktury zabezpieczeń „. Państwo działa jak mechanizm niewidzialnej ręki. Państwo zajmuje się nie tylko ochrona podstawowych praw. Ale też odpowiada za wiele innych dziedzin np. opieka zdrowotna, gospodarka, oświata. Wytworzyły się społeczne wyspecjalizowane agendy, które łączą się i pośredniczą w zbiorowych przetargach, zbiorowym podejmowaniu decyzji In komunikowaniu się. Państwo, jako jeden z wielu społecznych aktorów
PODSUMOWANIE: Założenia Helmuta Willke:
|
||||||||||||||||||||||||
Последнее изменение этой страницы: 2016-07-11; просмотров: 213; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы! infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 3.143.228.40 (0.019 с.) |