Заглавная страница Избранные статьи Случайная статья Познавательные статьи Новые добавления Обратная связь КАТЕГОРИИ: АрхеологияБиология Генетика География Информатика История Логика Маркетинг Математика Менеджмент Механика Педагогика Религия Социология Технологии Физика Философия Финансы Химия Экология ТОП 10 на сайте Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрацииТехника нижней прямой подачи мяча. Франко-прусская война (причины и последствия) Организация работы процедурного кабинета Смысловое и механическое запоминание, их место и роль в усвоении знаний Коммуникативные барьеры и пути их преодоления Обработка изделий медицинского назначения многократного применения Образцы текста публицистического стиля Четыре типа изменения баланса Задачи с ответами для Всероссийской олимпиады по праву Мы поможем в написании ваших работ! ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?
Влияние общества на человека
Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрации Практические работы по географии для 6 класса Организация работы процедурного кабинета Изменения в неживой природе осенью Уборка процедурного кабинета Сольфеджио. Все правила по сольфеджио Балочные системы. Определение реакций опор и моментов защемления |
Odmienne koncepcje polityki zagranicznej,
Sprzeczne interesy ekonomiczne, powiązania z państwami poza afrykańskimi. OJA nie potrafiła zapobiec wtrącaniu się niektórych byłych mocarstw kolonialnych w sprawy wewnętrzne kontynentu. Same państwa członkowskie zarzucały OJA bierną postawę. Najpoważniejszym kryzysem było przyjęcie do OJA Sahary Zachodniej (Arabskiej Demokratycznej Republiki Saharyjskiej) – istniały trudności już z samym zwołaniem posiedzenia jakiejkolwiek instytucji OJA, ponieważ 19 państw, które były przeciwne przyjęciu Sahary Zachodniej opuszczało salę. Sesję udało się zwołać dopiero w 1983 roku, po oświadczeniu rządu Sahary Zachodniej, iż nie pojawi się na szczycie. Sesja wezwała Maroko do rozwiązania problemu i podjęcia rokowań z Republiką Saharyjską. Jednak Maroko na znak protestu zapowiedziało wystąpienie z OJA, co uczyniło w 1985 roku. OJA dążyła też do ustanowienia Afryki strefą wolnego handlu, plany te jednak okazały się Nierealne. n 1993 r. w Kairze Zgromadzenie Szefów Państw i Rządów powołało Mechanizm Prewencji, Opanowywania i Rozwiązywania Konfliktów: – Organ Centralny - miał on odpowiadać za wszelkie działania zmierzające do utrzymania i przywracania pokoju w Afryce, nacisk kładziono na prewencję, co wynikało przede wszystkim z przesłanek materialnych n Misje w Burundi (1993-1996) i obserwacyjna w Komorach (1997-1999) – zakończyły się niepowodzeniem n Sukcesem OJA zakończyła się mediacja podjęta w konflikcie między Erytreą i Etiopią Utworzenie Unii Afrykańskiej (UA) oraz jej cele, struktury i funkcje n Impulsem do zmian była inicjatywa przedstawiona przez M. al. Kadafiego na IV nadzwyczajnym szczycie szefów państw afrykańskich w Syrcie (8-9 września 1999). Libijski przywódca zaproponował wówczas utworzenie w miejsce OJA nowej struktury, którą nazwał Stany Zjednoczone Afryki. Koncepcja Kadafiego zakładała stworzenie struktury o znacznym stopniu unifikacji – likwidacja granic, wspólna armia, parlament panafrykański, jednolity rząd, którego kierownictwo objąłby sam Kadafi. Pomysły te nie zyskały poparcia. n Na posiedzeniu Zgromadzenia Szefów Państw i Rządów OJA w Lomé 11 lipca 2000 r. podpisano Akt założycielski Unii Afrykańskiej (wszedł w życie 26 maja 2001 r.) n W akcie tym ustalono, że UA rozpocznie oficjalne funkcjonować po ratyfikowaniu Aktu Ustanawiającego przez 2/3 państw członkowskich OJA. Do najważniejszych zadań UA zaliczyć należy: v osiągnięcie większej jedności i solidarności między krajami afrykańskimi i ludnością Afryki, v obronę suwerenności, terytorialnej integralności i niepodległości państw członkowskich UA, v przyspieszenie politycznej i socjoekonomicznej integracji kontynentu, v popieranie współpracy międzynarodowej opierającej się na Karcie NZ i Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, v wspieranie pokoju, bezpieczeństwa i stabilności. v Na mocy art. 4 każde państwo może się zwrócić się z prośbą do Unii o interwencje w celu przywrócenia pokoju i bezpieczeństwa v Przywódcy afrykańscy (szczyt w Lusace lipiec 2001) podjęli decyzję o włączeniu Mechanizmu Prewencji, Opanowywania i Rozwiązywania Konfliktów do struktury instytucjonalnej Unii
Zasady UA
Struktura organizacyjna UA n Zgromadzenie Unii, n Rada Wykonawcza, n Parlament Panafrykański, n Trybunał Sprawiedliwości, n Komisja, n Komitet Stałych Reprezentantów, n Rada Pokoju i Bezpieczeństwa, n Rada Ekonomiczna, Społeczna i Kulturalna, n Wyspecjalizowane Komitety Techniczne. Zgromadzenie Unii
q jest najważniejszym organem Unii, q składa się z szefów państw i rządów lub ich reprezentantów posiadających odpowiednie pełnomocnictwa, q zbiera się co najmniej dwa razy w roku na sesji zwyczajnej, na wniosek jednego z państw i po wyrażeniu aprobaty przez 2/3 członków Zgromadzenia może zbierać się na sesje nadzwyczajna, q stanowisko Przewodniczącego Zgromadzenia sprawowane jest w okresie jednego roku przez głowę państwa lub rządu wybieraną po konsultacjach między państwami członkowskimi UA, q każde państwo członkowskie ma w Zgromadzeniu jeden głos. Decyzje merytoryczne podejmowane są poprzez konsensus bądź głosowanie większością 2/3 głosów, q określanie wspólnej polityki Unii, q przyjmowanie, rozważanie i podejmowanie decyzji w odpowiedzi na sprawozdania i zalecenia innych organów Unii, q rozważanie wniosków o przystąpienie do Unii, q ustanawianie kolejnych organów Unii, q przyjmowanie budżetu Unii, q mianowanie i dymisjonowanie sędziów Trybunału sprawiedliwości, q mianowanie Przewodniczącego Komisji i jego delegata albo delegatów, a także wyznaczanie komisarzy Komisji Rada Wykonawcza n składa się z ministrów spraw zagranicznych lub innych ministrów wyznaczanych przez rządy państw członkowskich, n zbiera się dwa razy w roku na sesjach zwykłych, sesje nadzwyczajne zwoływane są na wniosek państwa członkowskiego i po wyrażeniu zgody przez 2/3 członków Unii,
n decyzje Rady Wykonawczej podejmowane są w wyniku konsensusu lub w trybie głosowania większością 2/3 głosów, n odpowiedzialna jest za przygotowanie sesji Zgromadzenia Unii, n Rozpatruje sprawy zlecone jej przez Zgromadzenie, wykonuje jego decyzje oraz koordynuje współpracę państw członkowskich Unii w takich grupach tematycznych jak np. handel zagraniczny, energia, przemysł i zasoby mineralne, żywność, transport i łączność, edukacja, kultura, zdrowie, ochrona środowiska. Parlament Panafrykański Ø posiada uprawnienia doradczo-dyskusyjne nad inicjatywami własnymi i innych organów, Ø główną funkcją Parlamentu jest harmonizacja systemów prawnych państw członkowskich, Ø w jego skład wchodzą wybrani delegaci z parlamentów państw członkowskich, każdemu państwu przydzielono po pięć miejsc, zaznaczając jednocześni, że w każdej grupie musi być co najmniej jedna osoba płci żeńskiej, Ø spotkania parlamentarzystów odbywają się dwa razy w roku na sesjach zwykłych trwających maksymalnie do miesiąca. Jednocześnie zagwarantowano prawo do zwołania Parlamentu przez Przewodniczącego na sesję nadzwyczajną na wniosek 2/3 całkowitej liczby członków Parlamentu. Trybunał Sprawiedliwości ¤ rozpatruje wszelkie kwestie sporne odnoszące się do stosowania i wykładni Aktu Ustanawiającego UA, powstałe we wzajemnych relacjach między państwami członkowskimi oraz w ich kontaktach z instytucjami Unii, ¤ w pracach uczestniczy 11 sędziów, z których każdy pochodzi z innego państwa i co najwyżej dwoje może reprezentować jeden region afrykański. Są oni nominowani przez przez państwa członkowskie, a wybierani przez Zgromadzenie w głosowaniu tajnym większością 2/3 głosów. Ich kadencja trwa 6 lat, n Komisja pełni funkcję sekretariatu Unii. Składa się z Przewodniczącego, jego zastępcy oraz ośmiu komisarzy. Siedziba znajduje się w Addis Abebie. n Komitet Stałych Przedstawicieli składa się ze stałych reprezentantów Unii i pełnomocników państw członkowskich. Jego funkcją jest przygotowywanie prac Rady Wykonawczej. Komitet ma kompetencje do tworzenia wyspecjalizowanych podkomitetów lub grup roboczych.
Rada Pokoju i Bezpieczeństwa n Rozpoczęła działalność 25 maja 2004 r. n Główne ciało koordynujące aktywność Unii w sytuacjach kryzysowych jej głównym celem jest dbanie o stabilizację i utrzymywanie pokoju na kontynencie afrykańskim, ma koordynować tworzenie wspólnej polityki obronnej państw członkowskich UA oraz wspomagać walkę z terroryzmem, promować demokratyzację, szacunek dla praw człowieka i wspierać wysiłki służące rekonstrukcji państw dotkniętych skutkami prowadzonych na ich obszarze działań zbrojnych, Rada pracuje na szczeblu reprezentantów państw członkowskich w sposób permanentny, przy czym spotkania pełnego grona reprezentantów odbywają się nie rzadziej niż dwa razy w miesiącu, liczy 15 członków wybieranych przez Zgromadzenie UA na dwa lata. Funkcje Przewodniczącego Rady pełni rotacyjnie przez okres jednego miesiąca kolejno każdy ze stałych reprezentantów zgodnie z kolejnością alfabetyczną, posiada prawo wysyłania misji obserwacyjnych, misji pokojowych, określania momentów konfliktów zbrojnych, przewidywane jest utworzenie stałych afrykańskich sił stabilizacyjnych oraz Wojskowego Komitetu Sztabowego.
|
||||||
Последнее изменение этой страницы: 2016-04-08; просмотров: 246; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы! infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 3.19.211.134 (0.012 с.) |