Wyspecjalizowane Komitety Techniczne 


Мы поможем в написании ваших работ!



ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?

Wyspecjalizowane Komitety Techniczne



o są tworzone na podstawie art. 14 Aktu Ustanawiającego UA,

o w ich pracach uczestniczą odpowiedni w danej dziedzinie ministrowie bądź wydelegowani urzędnicy,

o każdy komitet pełni funkcje zgodnie z odpowiednimi zapisami aktu Ustanawiającego UA oraz zgodnie ze wskazaniami Rady Wykonawczej.

o Są to m.in.:

Komitet ds. Ekonomii Wiejskiej i Rolnictwa, Komitet ds. Monetarnych i Finansowych, Komitet ds. Handlu, Ceł i Imigracji, Komitet ds. Zdrowia, Pracy i Spraw Socjalnych, Komitet ds. Edukacji, Kultury i Zasobów Ludzkich.

 

n Kontynentalny System Wczesnego Ostrzegania:

- Centrum obserwacji i monitoringu

- Subregionalne jednostki monitorujące

System współpracuje z innymi organizacjami m.in.. ONZ.

Rola afrykańskich sił pokojowych w kontekście nowych wyzwań i konfliktów w XXI wieku

n Na mocy decyzji Zgromadzenia z 2004 r. wysłanie do Darfuru Misji Unii Afrykańskiej w Sudanie, której mandat obejmował: ochronę ludności cywilnej przed atakami bojówek dżandżawidów

Prowadzenie negocjacji pokojowych, których efektem było podpisanie w 2006 r. porozumienia dot. mechanizmów i zasad rozstrzygnięcia konfliktów

n Skuteczna mediacja w konflikcie etiopsko-erytrejskim

n Reakcje na kryzysy wewnątrzpolityczne, nie zawsze skuteczne (np. kryzys w Togo)

n Podejmowanie wysiłków na rzecz stworzenia efektywnego mechanizmu regulowania sporów i konfliktów

n O gotowości państw regionu zwiększania zdolności operacyjnych w zakresie organizowania misji i operacji pokojowych świadczy także decyzja o powołaniu stałych sił wojskowych dla tych celów

 

Wyzwania kształtowania struktur bezpieczeństwa
w Azji Południowo- Wschodniej

Trudności kształtowania bezpieczeństwa w rejonie Azji Południowej

• W czasie zimnej wojny Azja Południowa znajdowała się na peryferiach systemu stosunków międzynarodowych

• Problemy bezpieczeństwa Azji Południowej mają obecnie znaczenie nie tylko dla państw regionu, ale i dla całego systemu międzynarodowego

 

Najważniejsze obszary niestabilności w regionie tworzą:

konflikt indyjsko-pakistański ogniskujący się na Kaszmirze, wojna z terroryzmem (głównie w Pakistanie), rywalizacja chińsko-indyjska oraz konflikt synegalsko-tamilski

Indie i Pakistan stały się mocarstwami nuklearnymi

Konflikt na Sri Lance, w Nepalu i Bhutanie nabrały intensywności i uległy umiędzynarodowieniu. Pogłębiająca się bieda i zacofanie państw regionu przyczyniły się do rozwoju ruchów separatystycznych oraz terroryzmu, który uderzył w interesy najbogatszych państw świata – USA

Amerykańskie możliwości działania w regionie są coraz bardziej ograniczane rosnącą potęgą Indii

16 czerwca 2004 r. Pakistan został ogłoszony głównym amerykańskim sojusznikiem spoza NATO

Region Azji Wschodniej i Pacyfiku

Bezpieczeństwo międzynarodowe regionu Azji Wschodniej i Pacyfiku pozostaje pod wpływem dwóch tendencji: utrzymywania się niestabilności mającej swoje korzenie w okresie zimnej wojny lub wcześniejszym (problem koreański, spory terytorialne) oraz zmiany regionalnej równowagi sił w wyniku dynamicznego wzrostu politycznego i gospodarczego ChRL.

Napięcia wokół roli Japonii (napięcia w relacjach z Rosją, Chinami) zwiększenie odpowiedzialności Japonii za region i jego bezpieczeństwo (zagrożenie ze strony Korei Północnej)

Brak wielostronnych instytucji bezpieczeństwa (istnieją jedynie dwa sojusze dwustronne USA z Japonią i Koreą Południową, zobowiązanie USA do obrony Tajwanu oraz współpraca rosyjsko-chińska)

Stowarzyszenie Azji Południowo-Wschodniej

utw. Bangkok, 8 sierpnia 1967
Indonezja, Malezja, Filipiny, Singapur, Tajlandia

8 stycznia 1984 Brunei

28 lipca 1995 Wietnam

23 lipca 1997 Laos i Birma

30 kwietnia 1999 Kambodża

Filipiny, Indonezja, Malezja, Singapur, Tajlandia, Brunei, Wietnam, Birma, Laos, Kambodża

 

Region ASEAN

Ludność ok. 500 mln

Powierzchnia 4,5 mln km

Produkt krajowy brutto 700 bilionów $

Całkowity handel 850 bilionów $

CELE ASEAN

• Przyspieszanie wzrostu ekonomicznego, rozwoju socjalnego i kulturalnego w regionie, pokojowa i dobrze współpracująca wspólnota narodów południowoazjatyckich.

• Promowanie regionalnego pokoju i stabilizacji poprzez trwałe respektowanie sprawiedliwości i reguł prawa w stosunkach między krajami w regionie i dochowywanie zasad Karty Narodów Zjednoczonych.

• Traktat o wzajemnych stosunkach i współpracy (TAC) w Południowej Azji został podpisany na pierwszej konferencji ASEAN 24 lutego 1976 r.

• we wzajemnych stosunkach członkowie będą się kierować następującymi fundamentalnymi zasadami: wzajemny szacunek dla niezależności, suwerenności, równości, terytorialnej niepodzielności i narodowej tożsamości wszystkich narodów; prawo każdego kraju do prowadzenia niezawisłej polityki, wolnej od zewnętrznej ingerencji, przewrotu lub przymusu; nieingerowanie w wewnętrzne interesy, rozstrzyganie różnic lub sporów w pokojowy sposób; zrzeczenie się gróźb lub siły jako sposobu rozstrzygania sporów, prowadzenie efektywnej współpracy.

 

• TAC stwierdzał, że dialog polityczny i współpraca w dziedzinie bezpieczeństwa powinna dążyć do promowania regionalnego pokoju I stabilizacji poprzez podnoszenie regionalnej niezależności. Regionalna niezależność ma być osiągnięta przez współpracę na wszystkich polach opartych na zasadach pewności siebie, niezależności, wzajemnego szacunku, współpracy i solidarności, które powinny tworzyć stowarzyszenie jako silną wspólnotę narodów Południowej Azji.

Traktat w sprawie utworzenia strefy wolnej od broni jądrowej w Azji Południowo-Wschodniej 15 grudnia 1995
roku

• Gotowość do prowadzenia systematycznych i wzmożonych działań na rzecz ograniczenia broni nuklearnej w skali światowej, zobowiązania dot. nieproliferacji broni masowej zagłady

Forum Regionalne ASEAN

• Forum Regionalne ASEAN powołane zostało 25 czerwca 1994r. w Bangkoku jako proces a nie instytucja, który skupia się na budowie wzajemnego zaufania i pokojowym rozwiązywaniu sporów. ARF, do którego należą Australia, Brunei, Chiny, Filipiny, Indie, Indonezja, Japonia, Kambodża, Kanada, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Laos, Malezja, Mongolia, Myanmar/Birma, Nowa Zelandia, Pakistan, Papua-Nowa Gwinea, Republika Korei, Rosja, Singapur, Stany Zjednoczone, Tajlandia, Timor Wschodni, Unia Europejska, Wietnam, Bangladesz, jest jedyną płaszczyzną spotkań, na której spotykają się państwa Azji Południowo-Wschodniej, Południowej i Wschodniej oraz główne mocarstwa światowe by dyskutować nt. wrażliwych kwestii regionalnych. Rola ARF jest tym większa, że w regionie nie istnieje żaden zinstytucjonalizowany system bezpieczeństwa.

Forum Regionalne ASEAN (ARF) to forma dyplomacji konferencyjnej, która ma na celu budowę środków zaufania oraz pokojowe rozwiązywanie sporów.

• Tematyka spotkań ARF dotyczy m.in. regionalnych sił pokojowych, nieproliferacji broni masowego rażenia, bezpieczeństwa morskiego i prawa morza, wymiany nieutajnionej informacji wojskowej, zwiększenia przejrzystości działań w sferze polityki obronnej, zmniejszenia potencjału konfliktów oraz innych zagadnień związanych z dyplomacją prewencyjną. Dominującą rolę działaniach ARF odgrywają państwa ASEAN (co nie do końca podoba się mocarstwom), uczestnictwo takich państw jak Chiny, Indie, Japonia, Rosja, USA oraz Unii Europejskiej uwiarygodnia tę instytucję jako instytucję bezpieczeństwa zgodną z celami ich strategii regionalnych i kompatybilną z tworzonymi przez nie sojuszami polityczno-wojskowymi. Niewątpliwie bezpieczeństwo w regionie będzie w znacznej mierze zależeć od układu sił pomiędzy mocarstwami (samo ARF pomija problem siły i równowagi sił w procesach międzynarodowych). Należy również zauważyć, iż zwiększanie przejrzystości działań oraz tworzenie reguł działania sprzyja zmniejszaniu poczucia zagrożenia pośród państw regionu.

28 lipca 2006 r. w Kuala Lumpur (Malezja) odbyło się 13. Spotkanie Ministerialne ASEAN Regional Forum, w którym uczestniczyli Ministrowie Spraw Zagranicznych państw uczestniczących w ARF oraz wysoki przedstawiciel UE ds. WPZiB.

Podczas spotkania Bangladesz został 26 członkiem ARF. Ministrowie potwierdzili zasadę nie ingerowania w sprawy wewnętrzne uczestników Forum i uzgodnili, iż rozwój ARF będzie postępował w tempie odpowiadającym wszystkim uczestnikom.

Zdaniem uczestników dyskusji, wyzwania, którym region Azji i Pacyfiku stawia czoła stają się coraz bardziej kompleksowe wymagają szerszej współpracy regionalnej. Ministrowie odnieśli się do sytuacji na Półwyspie Koreańskim podkreślając, iż denuklearyzacja Półwyspu jest niezwykle istotną kwestią dla zachowania pokoju i stabilności w regionie. Wyrażono również troskę z powodu północnokoreańskich prób rakietowych. Ponadto wyrazili opinie w takich kwestiach jak Liban, Birma/Myanmar, Timor Wschodni, Irak, walka z terroryzmem, nieproliferacja, ptasia grypa.

• Cechą charakterystyczną ugrupowania jest brak woli do

• wiążących porozumień zmierzających do ściślejszej integracji, co czyni z ASEAN raczej forum do wymiany poglądów

• na temat współpracy regionalnej. Choć faktyczny poziom instytucjonalizacji jest niski, istotą ASEAN jest mnogość oficjalnych

• spotkań poświęconych określonym zagadnieniom. Decyzje dotyczące ugrupowania wymagają konsensusu

• i są podejmowane przez przywódców państw członkowskich spotykających się raz w roku. Unikają oni jednak poruszania

• tematów, w których jest różnica poglądów. Dlatego też tak trudno jest wypracować kierunek i zasady, na których

• miałaby się opierać ściślejsza integracja ASEAN.

 

Integracja gospodarcza

• Działania w kierunku utworzenia wspólnoty gospodarczej przynoszą najbardziej wymierne rezultaty.

• Mają one zmierzać do rozwoju jednolitego rynku, konkurencyjnego i dobrze zintegrowanego z gospodarką

• światową, a służyć temu ma usunięcie barier dla przepływu towarów, usług, kapitału i wykwalifikowanych pracowników,

• jak również uproszczenie i harmonizacja przepisów dotyczących gospodarki.

• Ponadto dla rozwoju handlu między państwami

• ASEAN prowadzone mają być wspólne inwestycje infrastrukturalne.

• Najważniejszym i najbardziej zaawansowanym elementem wspólnoty gospodarczej jest rozpoczęte w 1992 r. tworzenie

strefy wolnego handlu ASEAN (AFTA). Ten stopniowy proces polega na utrzymywaniu list określających towary objęte

• wolnym handlem, tymczasowo wyłączone z wolnego handlu oraz towarów wrażliwych. W założeniu wolny handel między

• członkami ASEAN wszystkimi towarami ma nastąpić w 2015.

 

• Proces tworzenia strefy inwestycyjnej ASEAN zapoczątkowano w 1998 r. Podmioty zagraniczne pod określonymi warunkami mają uzyskać możliwość inwestycji w wydzielonych sektorach przemysłu i być traktowane na równych zasadach z podmiotami krajowymi.

• Każdy członek ASEAN ma jednak prawo przedstawić wykaz sektorów wrażliwych i tymczasowo wyłączonych z otwarcia na inwestycje podmiotów z innych państw członkowskich.

• Całkowite otwarcie na przepływ inwestycji w obszarze ASEAN ma nastąpić do 2010 r., z wyjątkiem Wietnamu (2013 r.) oraz Laosu i Myanmaru (2015 r.).

 

 

• W sprawie wolnego przepływu usług ramowe porozumienie osiągnięto w 1995 r. Liberalizacja przepływu usług ma

• polegać na stosowaniu listy pozytywnej, tj. takiej, która ma obejmować coraz więcej podsektorów usług, aby całkowita

• liberalizacja nastąpiła w 2015 r. Wcześniejsza liberalizacja ma nastąpić w usługach uznanych za priorytetowe, m.in.

• transport lotniczy, opieka zdrowotna czy turystyka.

• Podjęte w ostatnich latach działania nie przyczyniły się jednak do pogłębienia integracji gospodarczej. Wprawdzie

• poziom ceł uległ obniżeniu, lecz jedynie 25% całkowitego handlu zagranicznego ASEAN odbywa się pomiędzy jego

• członkami. To niewiele w porównaniu z NAFTA, gdzie odsetek ten wynosi 46%, czy UE – 68%. Również przepływy

• inwestycyjne między państwami ASEAN są niewielkie – stanowią 6% napływu inwestycji do regionu. Niemniej handel

• i przepływy kapitałowe mają coraz ważniejsze znaczenie dla gospodarki państw ASEAN, co świadczy o tym, że są one

• mocno zintegrowane z gospodarką światową, nawet mocniej niż między sobą.

 

• Jedną z głównych przeszkód do pogłębienia integracji gospodarczej jest zbliżona struktura gospodarek członków ASEAN. Sytuacja ta sprawia, że państwa regionu bardziej zaangażowane są w rywalizację

• między sobą o rynki zbytu i inwestycje zagraniczne niż zainteresowane rozwojem wzajemnej współpracy.

• Ponadto konkurencja w handlu międzynarodowym oraz o napływ inwestycji zagranicznych ze strony Chin stanowi dla ASEAN nowe wyzwanie, na które nie znaleziono skutecznej recepty.

 

• ASEAN+3 (Chiny, Japonia, Korea Południowa),

• ASEM (Asia-Europe Meeting) - nieformalnym procesem dialogu i współpracy pomiędzy dwoma regionami: Unią Europejską a Azją Wschodnią i Południowo-Wschodnią, zainicjowanym w 1996 roku w Bangkoku. Działalność ASEM uregulowana została w dokumencie Asia-Europe Cooperation Framework (AECF) przyjętym na szczycie londyńskim w 1998 r.

 

• ASEM skupia 39 uczestników: 25 państw UE, KE, państwa ASEAN oraz Chiny, Japonię, Republiki Korei. Na 6. Szczycie ASEM w Helsinkach (10-11.09.2006) – ASEM VI – wyrażono zgodę na rozszerzenie liczby uczestników procesu o przyszłych nowych członków UE: Bułgarię i Rumunię, oraz o Indie, Mongolię, Pakistan i Sekretariat ASEAN.

Szczyty ASEM

• Począwszy od 1996 r. (inauguracyjny szczyt w Bangkoku) szczyty ASEM odbywają się co dwa lata, udział w nich biorą szefowie państw i rządów: w kwietniu 1998 r. w Londynie (poświęcony głównie skutkom kryzysu finansowego w Azji), w październiku 2000 r. w Seulu (na którym omawiano m.in. kierunki działań ASEM w pierwszej dekadzie XXI wieku), we wrześniu 2002 r. w Kopenhadze (poświęcony nowym zagrożeniom w zakresie bezpieczeństwa stojącym przed oboma regionami), w październiku 2004 r. w Hanoi (omawiano m.in. wzmocnienie współpracy w poprawie efektywności systemu multilateralnego, bliższą kooperację gospodarczą oraz rozwój dialogu kulturalnego i cywilizacyjnego). Ostatni, 6. Szczyt ASEM – ASEM VI odbył się w dniach 10-11.09.2005 r. w Helsinkach, podczas fińskiej prezydencji w UE. Gospodarzem 7. Szczytu ASEM w 2008 r. będą Chiny.

• East Asia-Latin America Forum (EALAF)
1998 propozycja, 1999 inauguracyjne

• China, Japan, Korea, Singapore, Indonesia, Malaysia, Thailand, Philippines, Brunei Darussalam, Vietnam, Laos, Cambodia, Myanmar; Argentina, Brazil, Chile, Colombia, Venezuela, Bolivia, Panama, Paraguay, Peru, Uruguay, Ecuador, Mexico; Australia and New Zealand are the initiators. Costa Rica, El Salvador and Cuba joined the forum in the 1st foreign ministers conference in March 2001.

• ASEAN Summits (naczelny)

szczyty ASEAN (szefowie państw i rządów państw członkowskich, co trzy lata od 1992, a od 2001 r. corocznie, ostatni w Singapurze w listopadzie 2007 r.) – dodatkowo odbywają się nieformalne spotkania na szczycie;

spotkania ministrów spraw zagranicznych i gospodarki – corocznie (przed szczytami ASEAN odbywają się połączone spotkania ministrów SZ i G);

stały komitet – spotkania co dwa miesiące (składa się z ambasadorów krajów członkowskich akredytowanych w kraju gospodarza);

stały sekretariat (Dżakarta), sekretarz generalny: Ong Keng Yong – Singapur (2003-2007);

komitety funkcjonalne

Szczyt w Singapurze 20 listopada 2007 r.

Dziesięć państw Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) przyjęło Kartę ASEAN-u - pierwszy w 40- letniej historii tej luźno powiązanej organizacji dokument, stwarzający prawne ramy bloku

Karta ma stanowić podstawę dla powstania - około 2015 roku - Unii ASEAN-u, instytucji opartej na wzorach Unii Europejskiej. Dokument, wiążący kraje regionu, zobowiązuje je do promowania demokracji i praw człowieka. Przewiduje też powołania specjalnej komisji, zajmującej się poszanowaniem tych praw w krajach członkowskich.

Karta ASEAN-u wejdzie w życie po ratyfikowaniu przez rządy lub parlamenty państw członkowskich, co zajmie prawdopodobnie około roku.

Powstanie - w ramach Karty - komisji praw człowieka stanowi odpowiedź na presję wywieraną na Stowarzyszenie w kwestii należącej do organizacji od 1996 roku Birmy.

Jeszcze przed wtorkowym szczytem ASEAN odrzucił jednak żądanie Waszyngtonu w sprawie usunięcia oskarżanej o łamanie praw człowieka Birmy z organizacji. Sekretarz generalny ASEAN-u Ong Keng Yong argumentował, że Stowarzyszenie jest przeciwne takim "konfrontacyjnym" decyzjom. Anulowano też planowane na środę wystąpienie specjalnego wysłannika ONZ ds. Birmy Ibrahima Gambariego. Media podały, że birmańskie władze wojskowe sprzeciwiły się - jak to ujęły - "mieszaniu się ONZ w sprawy dorocznego szczytu organizacji".

• Nowe zasady: demokracja, rządy prawa, respektowanie praw i wolności człowieka (art.1)

• Karta wzmacnia rolę sekretarza Generalnego:

homogeniczność stanowisk ASEAN na zewnątrz

Konsultacje między organami ASEAN

Obrady szefów państw i rządów oraz ministrów 2 razy w roku (wcześniej raz)

Stworzenie komisji praw człowieka



Поделиться:


Последнее изменение этой страницы: 2016-04-08; просмотров: 221; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы!

infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 52.207.218.95 (0.054 с.)