Zamieszki gejowskie Stonewall riots w Nowym Jorku (1969)

— Stonewall Inn – gejowski pub w Greenwich Village w Nowym Jorku

— Początek światowego ruchu walczącego o prawa mniejszości seksualnych

— We want freedom, Gay power.

— Support gay power!

— Gay is good

"Stonewall Inn" było trzecim z kolei gejowskim lokalem, na który dokonano nalotu w czasie tamtego tygodnia. Tego typu akcje policji stanowiły wówczas zwykłą, często stosowaną procedurę. Lokale mniejszości seksualnych często zamykano z powodu braku licencji na sprzedaż alkoholu. Ich bywalców traktowano brutalnie, spisywano personalia wszystkich obecnych, a policjanci czynili pod ich adresem złośliwe komentarze. Pod zarzutem "nieprzyzwoitości" zazwyczaj również dochodziło do aresztowań przypadkowych, najbardziej rzucających się w oczy przedstawicieli mniejszości – najczęściej transwestytów. Nazwiska drukowano w gazetach, co rujnowało życie i kariery wielu osób. Kierowano się zasadami, według których:

gejom nie wolno było podawać alkoholu w lokalu,

mężczyzna nie mógł tańczyć z mężczyzną,

każda kobieta i każdy mężczyzna musi nosić przynajmniej trzy części garderoby, które odpowiadają biologicznej płci.

"Stonewall Inn" był jednym z wielu nielicencjonowanych klubów działających w dzielnicy, do którego wejście kosztowało 3 dolary. W środku można było dostać drinki i zatańczyć z kim się chciało. Większość bywalców była robotnikami, emigrantami z krajów trzeciego świata, w dużej części czarnoskórymi lub Latynosami[2]. Bywali tam też hipisi, chłopcy z tzw. dobrych domów, a także mieszkańcy slumsów lub ekskluzywnych hoteli. Wielu z nich nie miało 18 lat.

Policjanci z nakazem rewizji wkroczyli do baru. Kolejno przepytywali klientów i pojedynczo wypuszczali na zewnątrz lokalu, ci zaś zamiast rozejść się, zatrzymywali się przed wejściem. Zebrał się tłum w liczbie ok. 200 osób. Gdy policjanci wyprowadzali kelnera, ochroniarza, trzech transwestytów i jedną lesbijkę do wozu policyjnego, tłum zareagował okrzykami We want freedom, Gay power. Doszło do przepychanek, gdy policjanci chcieli wepchnąć lesbijkę do samochodu, która broniąc się, w końcu się oswobodziła. Na policjantów posypały się kamienie, butelki i śmieci.

Najprawdopodobniej przypadkowo jeden z przechodniów, heteroseksualny muzyk Dave van Ronk, został schwytany przez policjantów, a następnie zaciągnięty do środka baru, gdzie był bity. Funkcjonariusze zabarykadowali od środka drzwi lokalu. Doszło do wybuchu gniewu i agresji wśród tłumu. Gdy próbowano wedrzeć się do środka, policjanci odbezpieczyli broń i zagrozili jej użyciem krzycząc Zastrzelimy pierwszego gnoja, który przekroczy drzwi!. Hałas ściągnął pod lokal osoby z innych okolicznych pubów i mieszkańców Greenwich Village. Tłum osiągnął liczbę ok. 1000 osób. Najbardziej agresywna część tłumu wyrwała licznik parkingowy i próbowała posłużyć się nim jako taranem. Usiłowano także podpalić drzwi.

Po 45 minutach posiłki policyjne uwolniły zabarykadowanych funkcjonariuszy, co kosztowało ich czterech rannych. Ranni byli również po stronie tłumu. Aresztowano w sumie 13 uczestników zajścia. Na ulicach wybuchły jednak zamieszki, które trwały do późna w nocy. Do rana cała ulica była wymazana na ścianach napisami Support gay power!, Drag power!, They invaded our rights, Gay is good. Na zabitym deskami oknie "Stonewall Inn" widniał napis Gay power!.

 

Rewolty studenckie

— Niezadowolenie z przestarzałych programów nauczania i braku wpływu studentów na działanie uczelni

— Dyskryminacja mniejszości rasowych i etnicznych

— Wojna wietnamska – poborowi głównie z biednych i kolorowych rodzin

— 1968 – zabójstwo M. Luthera Kinga

— Pierwsze bunty wybuchły na uniwersytetach Michigan w Detroit, Kalifornijskim w Berkeley, Harvardzie w Cambridge i Columbii w Nowym Jorku – hasła pacyfistyczne i antyrasistowskie

— Podwalina ogólnonarodowego oporu przeciwko polityce Lyndona Johnsona (1963 – 1969) – chociaż Nixon kontynuował wojnę w Wietnamie

Doktor Martin Luther King, Jr. (ur. 15 stycznia 1929 w Atlancie, zm. 4 kwietnia 1968 w Memphis) – pastor baptystyczny, działacz na rzecz równouprawnienia, zniesienia dyskryminacji rasowej, laureat pokojowej Nagrody Nobla, Człowiek Roku 1963 według magazynu Time. Zamordowany 4 kwietnia 1968 roku przez przeciwników równouprawnienia Afroamerykanów. Protesty polegały na stosowaniu taktyki biernego oporu i walki o prawa obywatelskie Afroamerykanów, polegającej na zajmowaniu przez czarnoskórych studentów miejsc rezerwowanych dla białych w lokalach publicznych (taktyka sit-ins). Poparte to było tzw. rajdami wolności, które polegały na publicznym domaganiu się w miastach Południa zniesienia segregacji rasowej. Używano do tego celu autobusów, którymi poruszali się członkowie Kongresu Równości Rasowej. Podczas trwania tej akcji, King został aresztowany. Zakończyła się ona jednak decyzją Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, delegalizującą segregację rasową w autobusach stanowych