Особенности движения воды в руслах рек. Теории Н.С. Лелявского и A.M. Лосиевского.

Адной з асаблівасцей перамяшчэння водных мас у рэках з’яўляецца непаралельнасць струменяў. Яна выразна назіраецца як на закругленнях рэчышча, так і на прамалінейных адрэзках рэк. На першы погляд здаецца, што вада рухаецца паралельна берагам свайго рэчышча. Але на самой справе рух патоку ў цэлым вельмі складаны і адбываецца ў розных напрамках. Унутры воднай плыні назіраюцца унутраныя цячэнні, якія накіраваны пад рознымі вугламі да восі агульнага руху патоку. Гэта прыводзіць да перамяшчэння водных мас у папярочным сячэнні. На гэтыя з’явы звярнуў увагу рускі даследчык Н.С.Леляўскі яшчэ ў канцы Х!Х стагоддзя. Пазней асаблівасці ўнутраных цячэнняў патоку былі вывучаны ў лабараторных умовах А.І. Ласіеўскім. Далейшыя даследаванні аб цыркуляцыі цячэнняў у водным патоку былі праведзены М.А.Веліканавым, У.М.Макавеевым, А.В.Караушавым і інш.

Н.С.Леляўскі і правёў шматлікія вымярэніі напрамкаў рачных струменяў з дапамогай спецыяльна сканструяванай ім прыладай. У выніку ён прыйшоў да вываду, што пры значных хуткасцях адбываецца ўцягванне струменяў вады з боку. У цэнтры плыні ўзнікае некаторае павышэнне ўзроўню.

На матэрыялах, атрыманых у лабараторных умовах А.І.Ласіеўскім, былі ўстаноўлена залежнасць формы цыркуляцыйных цячэнняў ад суадносін глыбіні і шырыні воднай плыні. Тыпы 1 і 2 з’яўляюцца двумя сіметрычнымі цыркуляцыямі. У першым выпадку струмені зыходзяцца ў паверхні вады і разыходзяцца ў дна. Гэты выпадак назіраецца ў вадацёкаў з шырокім і неглыбокім рэчышчам, калі ўплыў берагоў на водную плынь нязначна. У другім выпадку донныя струмені накіраваны ад берагоў да сярэдзіны рэчышча. Гэты тып цыркуляцыі характэрны для глыбокіх вадацёкаў са значнай хуткасцю вады.

Трэці тып з анднабаковай цыркуляцыяй назіраецца ў рэчышчах трывуголнай формы (3). Чацьвёрты выпадак – прамежкавы. Ён можа ўзнікаць пры пераходзе ад першага да другога тыпу. У гэтым выпадку напрамкі струменяў плыні могуць назірацца як у першым, так і ў другім выпадку (4).

Акрамя папярэчных цыркуляцый, у рачной плыні назіраюцца віхравыя рухі з вертыкальнай воссю кручэння. Адны з іх заўсёды рухаюцца і няўстойлівыя, другія – стацыянарныя і адрозніваюцца значнымі памерамі у папярочніку. Часцей за ўсё яны сустракаюцца ўмесцы зліяння струменяў, за крутымі выступамі берагоў, пры абцяканні некаторых падводных перашкод. Умовы іх утварэння не даследаваны. Аднак, К.В. Грышанін выказваў здагадку, што утварэнню віхрападобных цыркуляцый садзейнічае значная глыбіня вадацёка і ўзыходзячае цячэнне вады. Такія віхры у вадацёках вядомы як вадавароты. Яны, як і папярочныя цыркуляцыі, садзейнічаюць пераносу наносаў і фарміраванню рэчышчаў.

37. Происхождение котловин озёр. Классификация озёр по происхождению.

-- Тектонические (области тектонических преобразований) – трещины, сбросы, грабены (Каспий, Байкал) -- Вулканические (кратеры потухших вулканов) (В Японии и на Камчатке)

-- Ледниковые - эрозионные (озёра в котловинах выпаханных ледником)- аккумулятивные (среди моренных отложений)-- Гидрогенные (эрозионная деятельность речных и морских вод)-- Просадочные (карстовые и термокарстовые)-- Эоловыеозёра (между дюнами)-- Вторичные (на месте засохших озёр и болот)-- Искусственные (озёра из за платин) 1. Тектонические (самые большие) — в прогибах (мульдах), например Аральское море, в сбросах (Байкал, Танганьика), вулканические (Кроноцкое озеро). 2. Экзогенные (самые многочисленные) — старицы, лиманы, подпрудные обвалами или пересыпями, ледниковые, термокарстовые, карстовые, просадочные и другие. 3. Искусственные — водохранилища, пруды.

18. Колебания уровней рек и факторы, влияющие на них. Водомерные посты. Первичная обработка наблюдений за уровнем воды (практический вопрос).

Розныя геаграфічныя фактары, якія дзейнічаюць у межах рачных басейнаў, маюць магчымасць уплываць на рачны сцёк і змяняць яго. Сярод іх найбольш важнымі фактарамі з’яўляюцца: марфаметрычныя паказчыкі вадазбору, рэльеф, карст, лясістасць, балоцістасць, зарэгуляванасць сцёку і іншыя. Марфаметрычныя паказчыкі вадазбору. Устаноўлена, што уплыў мясцовых фактараў на сцёк значна большы на малых вадазборах і нават могуць перавышаць занальныя кліматычныя фактары. Рэльеф вадазбору. Непасрэдны ўплыў рэльефу на сцёк абмяжоўваецца павялічэннем альбо паніжэннем хуткасці сцякання вады з паверхні басейну ў залежнасці ад нахілу і ступені разчлянення ярамі, лагчынамі, западзінамі. Карст. У залежнасці ад характару вадаабмену паміж падземнымі і паверхневымі водамі ўплыў карста на сцёк розны.

Лясистасць. Уплыў леса на сцёк галоўным праяўляецца праз уздзеянне на вадапранікальнасць глебаў. Карнявая сістэма разрыхляе глебу і павялічвае яе порыстасць і вадапранікальнасць. Прыродная і штучнаязарэгуляванасць. Азёры і вадасховішчы рэгулюць сцёк, больш рўнамерна размяркоўваюць яго па порам года. У паўнаводдзе і і паводкі вада паступае ў вадаёмы і размяркоўваецца раўнамерна па іх паверхні. Балоцістасць. Уплыў балот на сцёк вызначаецца геаграфічнымі ўмовамі і велічынёй выпарэння з балот і незабалочаных зямель. У раёнах лішкавага і дастатковага увільгатнення, дзе судносіны паміж выпарэннем забалочаных і незабалочаных участкаў невялікая, балоты не памяншаюць гадавы сцёк.

Посты делятся на простые (речные и свайные) самопищущие и дистанционные. Реечные на реках с малыми колебаниями. Свайный – при наличии поймы, вбиваются колышки.

Наблюдения на постах производятся два раза в сутки – в 8 и 20ч, при половодьях чаще. + фиксируется температура воды и воздуха, наблюдения за ветром, атмосферными осадками, волнением, водной растительностью и ледовыми явлениями. + зимой измерения толщины льда и снега на льду.

Результаты в таблице «ежедневные наблюдения» По наблюдениям строятся графики колебаний уровня воды.